แม่ยั่วพระพี่ถูกเรียกว่าเป็นเจว็ดผีหลวง ในกฎมณเฑียรบาลสมัยอาณาจักรอยุธยา ปรากฏว่าแม่ยั่วพระพี่ประทับในตำหนัก (บางครั้งเรียกมณฑป) เรียกประหนึ่งเป็นตำหนักพระภรรยาเจ้า เช่นตำหนักสมเด็จพระอรรคมเหสีพระภรรยา และตำหนักแม่หยัวเมืองทั้ง ๒ ที่เหลือคือพระสนม เรียกเรือน และนางนั้นมีศักดามาก เป็นประธานที่สำคัญที่สุดในพระราชพิธีเพาะบกของพระราชพิธีสิบสองเดือนสมัยอาณาจักรอยุธยา และจะมารับไปประกอบพระราชพิธีบรรทมด้วยนั้น พระมเหสีและแม่หยัวเมืองทั้งหลายต้องมารับแต่ตีนปราสาทแล้วส่งเจว็ดกันเป็นทอด ๆ ไปให้บรรทมกับพระเจ้าแผ่นดิน แสดงว่าแม่หยัวพระพี่เป็นเมียผีใหญ่กว่าใคร[5][6] อันธรรมเนียมปฏิบัติในพระราชพิธีนี้คล้ายตำนานของพระเจ้าแผ่นดินกัมพูชาสมัยเมืองพระนครหลวงที่โจว ต้ากวานราชทูตจีนสมัยราชวงศ์หยวนบันทึกว่าพระเจ้าแผ่นดินกัมพูชาสมัยเมืองพระนครหลวงนั้นต้องบรรทมด้วยกับนางนาคที่ปราสาทพิมานอากาศทุกคืน นาคนี้ก็น่าจะเป็นผีหลวงเมืองพระนครเมืองพระนครก็ว่าได้[7][8][9] แม่ยั่วพระพี่ ก็อาจเป็นเจ้าที่มีเดชะปกครองโลกวิญญาณในดินแดนอยุธยา ตามหลักมานุษยวิทยานั้นเป็นการรำลึกถึงสตรีผู้นำคนท้องถิ่น แม่ยั่วพระพี่หมายถึงผู้หญิงที่เป็นพี่ หรือเป็นใหญ่มาก่อนในดินแดนสุวรรณภูมิ และแม่หยัวเมืองแปลว่าผู้หญิงผู้อยู่เหนือเมือง คือเป็นใหญ่มาก่อน[10][11][12]