ในช่วงปลายปี ค.ศ. 2009 การแข่งขันของสหรัฐสำหรับคลื่นวิทยุที่มีอยู่อย่างจำกัด นำไปสู่การถกเถียงเรื่องการจัดสรรคลื่นความถี่ที่เป็นไปได้ในปัจจุบันโดยโทรทัศน์ และ FCC ก็เริ่มสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับวิธีเพิ่มอัตราการส่งถ่ายข้อมูลที่มีให้สำหรับบรอดแบนด์ไร้สาย บางคนเสนอให้ผสมทั้งสองเข้าด้วยกันบนช่องสัญญาณต่าง ๆ ที่เปิดไว้อยู่แล้ว (เช่น ไวท์สเปซ) ในขณะที่คนอื่นเสนอให้ "บรรจุใหม่" บางสถานีและบังคับให้ปิดสถานีบางสถานีเพียงไม่กี่ปีหลังจากทำสิ่งเดียวกัน (โดยไม่มีการชดเชยกับผู้แพร่ภาพกระจายเสียง) ในการยุติการออกอากาศโทรทัศน์แอนะล็อกในสหรัฐอเมริกา พ.ศ. 2552

มีบางคนได้เสนอให้ยุติการออกอากาศโทรทัศน์ภาคพื้นดิน โดยพิจารณาว่าควรใช้คลื่นความถี่ที่มีอยู่ให้ดีขึ้น และกำหนดให้ผู้ชมเปลี่ยนไปใช้การรับชมโทรทัศน์ผ่านดาวเทียมหรือสายเคเบิล สิ่งนี้จะกำจัดโทรทัศน์ผ่านมือถือซึ่งล่าช้าไปหลายปี โดยการตัดสินใจของ FCC ในการเลือกมาตรฐานเอทีเอสซี และการปรับ 8VSB ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของตน แทนที่จะเป็นมาตรฐานโอเอฟดีเอ็มที่ใช้สำหรับการออกอากาศทีวีดิจิทัลทั่วโลก

เมื่อเทียบกับยุโรปและเอเชีย สิ่งนี้มีโทรทัศน์มือถือในสหรัฐฯ เนื่องจากไม่สามารถรับเอทีเอสซีขณะที่เคลื่อนที่ (หรือบ่อยครั้งแม้ขณะที่อยู่กับที่) โดยไม่ต้องใช้ ATSC-M/H ในการออกอากาศแบบภาคพื้นดิน DVB-T หรือ ISDB-T สามารถทำได้แม้ไม่มี DVB-H หรือ 1seg