โรคเบื่ออาหารเหตุจิตใจ (
อังกฤษ: anorexia nervosa) หรือ
อะนอเร็กเซีย เป็น
ความผิดปกติของการรับประทานที่ผู้ป่วยมีลักษณะ
น้ำหนักลด จำกัดอาหาร มีความกลัวน้ำหนักขึ้นและมีความต้องการที่จะผอมอย่างมาก
[1] ผู้ป่วยอะนอเร็กเซียมักมองว่าตัวเองมีน้ำหนักเกินทั้งที่ในความจริงมีน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์และมักปฏิเสธว่าตัวเองมีปัญหาด้านน้ำหนักลด พวกเขามักใช้วิธีลดน้ำหนักด้วยการทานน้อย ออกกำลังกายอย่างหนัก ทำให้ตัวเองอาเจียนหรือใช้ยาระบาย
[1] ภาวะแทรกซ้อนจากโรคนี้ได้แก่
โรคกระดูกพรุน ภาวะการมีบุตรยาก โรคหัวใจ ในผู้หญิงมักพบ
ภาวะขาดประจำเดือน[3]สาเหตุของอะนอเร็กเซียยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่พบว่ายีนบางตัวส่งผลต่อผู้ป่วยที่เป็นแฝดแท้มากกว่า
[2] ปัจจัยด้านสังคมที่ให้คุณค่ากับความผอมส่งผลให้อัตราโรคนี้สูงขึ้นเช่นกัน โรคอะนอเร็กเซียพบได้ในอาชีพที่เกี่ยวข้องกับรูปลักษณ์เช่น นักกีฬา นักเดินแบบและนักเต้นรำ รวมถึงหลังจากประสบความเครียดหรือเหตุการณ์ที่ส่งผลต่อจิตใจ
[3] การวินิจฉัยทั่วไปจะใช้การวัดน้ำหนักและแบ่งความรุนแรงตาม
ดัชนีมวลกาย (BMI) ในผู้ใหญ่ที่ป่วยเป็นโรคอะนอเร็กเซียระดับต่ำจะมีค่า BMI สูงกว่า 17, ระดับกลาง BMI 16-17, ระดับสูง BMI 15-16 และระดับร้ายแรง BMI ต่ำกว่า 15
[3] โรคอะนอเร็กเซียมีภาวะตั้งต้นในช่วงวัยรุ่นถึงวัยผู้ใหญ่ตอนต้น
[1]การรักษาโรคอะนอเร็กเซียจะเป็นการฟื้นฟูน้ำหนัก รักษาด้านจิตใจและพฤติกรรม มีรายงานว่าการบำบัดแบบอื่น ๆ เช่น
การบําบัดทางความคิดและพฤติกรรมและ
การบำบัดครอบครัวมอดส์ลีย์ได้ผลเช่นกัน
[11] ผู้ป่วยบางรายอาจประสบโรคนี้ช่วงเดียวแล้วอาการดีขึ้น ในขณะที่บางรายอาจป่วยได้หลายช่วงในเวลาหลายปี มีรายงานว่าภาวะแทรกซ้อนจะลดลงหากกลับมามีน้ำหนักตามเกณฑ์อีกครั้ง
[7]มีผู้ป่วยอะนอเร็กเซียทั่วโลกประมาณ 2.9 ล้านคนในปี ค.ศ. 2015
[9] โดยพบว่า ผู้หญิงชาวตะวันตกประมาณ 0.9-4.3% และผู้ชายชาวตะวันตก 0.2-0.3% จะประสบโรคนี้ในช่วงหนึ่งของชีวิต
[12] ในปี ค.ศ. 2015 โรคนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตโดยตรงประมาณ 600 คน
[10] และเพิ่มความเสี่ยงในการเสียชีวิตจากสาเหตุอื่น เช่น
การฆ่าตัวตาย[12] วิลเลียม กอล แพทย์ชาวอังกฤษเป็นผู้นิยามชื่อโรคและบรรยายถึงโรคนี้เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1873
[13] โดยมาจากคำในภาษากรีก ἀνορεξία (anorexía) ที่แปลว่า "ไม่อยากอาหาร" ดังนั้น anorexia nervosa จึงมีความหมายว่า "ผู้ป่วยทางจิตที่ไม่อยากอาหาร"
[14]