ไข้เหลืองเป็นโรคชนิดหนึ่งในกลุ่มโรค
ไข้เลือดออกจากไวรัสไวรัสไข้เหลืองมีขนาด 40-50
นาโนเมตร เป็น
ไวรัสชนิด
อาร์เอ็นเอไวรัสเซนส์บวก มีปลอกหุ้ม อยู่ใน
แฟมิลีฟลาวิไวริดี ติดต่อผ่านทางการถูก
ยุงตัวเมียที่มีเชื้อกัด อาจเป็นยุงไข้เหลือง
ยุงลาย หรือยุงอื่น ๆ บางชนิด พบในพื้นที่
เขตร้อนของ
ทวีปอเมริกาใต้และ
ทวีปแอฟริกาและ
พื้นที่ข้างเคียง แต่ไม่พบใน
ทวีปเอเชีย โฮสต์ของไวรัสไข้เหลืองคือลิง
ไพรเมทรวมถึง
มนุษย์และยุงบางชนิด เชื่อว่าโรคนี้มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่แอฟริกา ระบาดมายังอเมริกาใต้พร้อมกับ
การค้าทาสในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16 ต่อมาในศตวรรษที่ 17 เริ่มมีบันทึก
การระบาดครั้งใหญ่หลายครั้งในอเมริกา แอฟริกา และ
ยุโรป จนในศตวรรษที่ 19 ไข้เหลืองก็ถูกยกระดับเป็น
โรคติดต่อที่อันตรายที่สุดโรคหนึ่งผู้ป่วยไข้เหลืองส่วนใหญ่มีอาการ
ไข้ หนาวสั่น คลื่นไส้ เบื่ออาหาร ปวดกล้ามเนื้อ (โดยเฉพาะหลัง) และปวดศีรษะ ส่วนใหญ่หายได้เองในเวลาหลายวัน ผู้ป่วยบางคนจะมีระยะพิษตามหลังจากระยะไข้ เซลล์ตับเสียหายจนมี
ดีซ่าน (เป็นที่มาของชื่อโรค) และอาจเป็นมากจนเสียชีวิตได้ ไข้เหลืองอาจทำให้ผู้ป่วยมี
เลือดออกง่าย จึงจัดอยูใน
กลุ่มโรคไข้เลือดออก องค์การอนามัยโลกประมาณไว้ว่ามีคนที่ไม่ได้รับวัคซีนไข้เหลืองป่วยเป็นไข้เหลือง 200,000 รายต่อปี และเสียชีวิต 30,000 รายต่อปี ปัจจุบันผู้ป่วยโรคไข้เหลืองกว่า 90% อยู่ในแอฟริกา
วัคซีนไข้เหลืองที่ปลอดภัยและใช้ได้ผลนั้นผลิตสำเร็จตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 20 บางประเทศยังกำหนดให้นักท่องเที่ยวต้องได้รับวัคซีนนี้ก่อนเข้าประเทศ เนื่องจากเป็นโรคที่ยังไม่มีวิธีการรักษาจำเพาะจึงมีความจำเป็นต้องจัดให้ผู้ที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยงได้มีโอกาสเข้าถึงวัคซีนอย่างทั่วถึง พร้อม ๆ กับลดจำนวนยุงและลดโอกาสถูกยุงกัด ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 เป็นต้นมา จำนวนผู้ป่วยไข้เหลืองเริ่มเพิ่มสูงขึ้นอีกครั้ง จึงจัดอยู่ในกลุ่มโรคอุบัติซ้ำ (re-emerging disease) เชื่อว่าเป็นผลจากสภาพสังคมและสงครามในหลาย ๆ ประเทศในแอฟริกา