เมนูนำทาง
ไผฟาง ประวัติโตรณะเข้าสู่เอเชียตะวันออกผ่านการเผยแผ่ศาสนาพุทธตามเส้นทางสายไหม (Silk Road transmission of Buddhism) ในจีนกลายเป็น "ไผฟาง"[2] หรือ "โทริอิ" ในญี่ปุ่น[2][3] "ฮงซัลมุน" ในเกาหลี[4] หรือแม้แต่ "เสาชิงช้า" ในกรุงเทพมหานคร[3] ทั้งหมดล้วนมีหน้าที่เดียวกัน ต่างกันเพียงลักษณะสถาปัตยกรรมและการตกแต่ง[5][6] ไผฟางนั้นพัฒนามาจากโตรณะ[7] ผสมผสานกับลักษณะสถาปัตยกรรมแบบจีน เช่น หลังคาหลายชั้น, เสาค้ำยันหลายเสา และทรงโค้งประตูแบบจีน[8][9] การดัดแปลงของโตรณะเป็นหนึ่งในตัวอย่างของการรับวัฒนธรรมอินเดียที่พบในวัฒนธรรมของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งได้รับอิทธิพลจากภารตภิวัฒน์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และในเอเชียตะวันออกได้รับวัฒนธรรมอินเดียจากการเผยแผ่ศาสนาพุทธผ่านเส้นทางสายไหม[10][11][12][13]
เมนูนำทาง
ไผฟาง ประวัติใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: ไผฟาง http://www.univie.ac.at/rel_jap/bauten/anm_torii.h... //doi.org/10.1017%2FS002246340300002X //doi.org/10.4000%2Flettre-cdf.756 https://books.google.com/?id=ncqGAAAAIAAJ&q=funan+... https://books.google.com/books?id=gs1sFlMGy2AC&pg=... https://www.academia.edu/2635407 https://lettre-cdf.revues.org/756 https://www.saylor.org/site/wp-content/uploads/201...