กฎของกริมม์ประกอบด้วยสามส่วนซึ่งเป็นส่งผลต่อเนื่องกันเป็นลูกโซ่[1] ขั้นตอนมักจะมีโครงสร้างดังนี้

1. เสียงกัก ไม่ก้อง ในภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม กลายเป็นเสียงเสียดแทรก ไม่ก้อง
2. เสียงกัก ก้อง ในภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม กลายเป็นเสียงกัก ไม่ก้อง
3. เสียงกัก ก้อง พ่นลม ในภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม กลายเป็นเสียงกัก ก้อง หรือเสียงเสียดแทรก (ในฐานะหน่วยเสียงย่อย)

การเคลื่อนเสียงเป็นลูกโซ่เช่นนี้ (ตามลำดับ 3, 2, 1) สามารถแสดงโดยสังเขปได้ดังนี้

• bʰ > b > p > ɸ
• dʰ > d > t > θ
• gʰ > g > k > x
• gʷʰ > gʷ > kʷ > xʷ

เสียงแต่ละเสียงจะย้ายตำแหน่งไปทางขวาเพื่อรับค่าเสียงใหม่ โปรดทราบว่าภายในภาษาเจอร์แมนิกดั้งเดิม เสียงที่แทนด้วยรูปเขียน ⟨b⟩, ⟨d⟩, ⟨g⟩ และ ⟨gw⟩ นั้นเป็นเสียงกักในสภาพแวดล้อมหนึ่ง และเป็นเสียงเสียดแทรกในสภาพแวดล้อมอื่น ดังนั้นจึงควรเข้าใจว่า bʰ > b ที่จริงคือ bʰ > b/β และเสียงอื่น ๆ ก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน ส่วนเสียงเสียดแทรก ไม่ก้อง ตามธรรมเนียมมักจะแทนด้วยรูปเขียน ⟨f⟩, ⟨þ⟩, ⟨h⟩ และ ⟨hw⟩ ในบริบทของภาษาเจอร์แมนิก