เมื่อเปรียบเทียบการลักพาตัวของผู้หญิงที่เกิดในสมัยเดียวกัน ในพระธรรมผู้วินิจฉัย (Book of Judges) กล่าวถึงความขัดแย้งระหว่างวงศ์วานเบ็นจามิน (Tribe of Benjamin) กับวงศ์วานแห่งอิสราเอลวงศ์อื่น ที่กล่าวว่าวงศ์อื่นเข่นฆ่าเด็กและชายชาวเบ็นจามินด้วยดาบและเผาเมืองของเบ็นจามินทุกเมืองที่พบ หลังจากนั้นก็ตั้งคำสาบานว่าไม่ให้ใครยกลูกสาวให้เป็นภรรยาของวงศ์วานเบ็นจามิน

ซึ่งถ้าปฏิบัติตามคำสาบานก็จะทำให้ชายชาวเบ็นจามินสูญพันธ์ฉะนั้น:

21:20 เขาจึงบัญชาสั่งคนเบนยามินว่า "จงไปซุ่มอยู่ในสวนองุ่น

21:21 คอยเฝ้าดูอยู่ และดูเถิด ถ้าบุตรสาวชาวชีโลห์ออกมาเต้นรำในพิธีเต้นรำ จงออกมาจากสวนองุ่น ฉุดเอาบุตรสาวชาวชีโลห์คนละคนไปเป็นภรรยาของตน แล้วให้กลับไปแผ่นดินเบนยามินเสีย
21:22 ถ้าบิดาหรือพี่น้องของหญิงเหล่านั้นมาร้องทุกข์ต่อเรา เราจะบอกเขาว่า `ขอโปรดยินยอมเพราะเห็นแก่เราเถิด ในเวลาสงครามเราไม่ได้ผู้หญิงให้พอแก่ทุกคน ทั้งท่านทั้งหลายเองก็ไม่ได้ให้แก่เขา ถ้ามิฉะนั้นบัดนี้พวกท่านก็จะมีโทษ'"
21:23 คนเบนยามินก็กระทำตาม ต่างก็ได้ภรรยาไปตามจำนวน คือได้หญิงเต้นรำที่เขาไปฉุดมา เขาก็กลับไปอยู่ในที่ดินมรดกของเขา สร้างเมืองขึ้นใหม่และอาศัยอยู่ในนั้น
21:24 ครั้งนั้นประชาชนอิสราเอลก็กลับจากที่นั่นไปยังตระกูลและครอบครัวของตน ต่างก็ยกกลับไปสู่ดินแดนมรดกของตน
21:25 ในสมัยนั้นไม่มีกษัตริย์ในอิสราเอล ทุกคนทำตามอะไรก็ตามที่ถูกต้องในสายตาของตนเอง
ผู้วินิจฉัย 21:20-21:25[6]

ไม่เป็นที่ทราบกันว่าเรื่องพระธรรมผู้วินิจฉัยเขียนขึ้นเมื่อใดแต่ที่ทราบคือเป็นตำนานที่มีมาก่อนตำนานของชาวโรมัน