เมื่อถ่านเผาไหม้ ความเข้มข้นของคาร์บอนมอนอกไซด์จะค่อย ๆ เพิ่มขึ้น ด้วยความเป็นพิษของมัน ความเข้มข้นของ CO เพียงหนึ่งส่วนต่อพันส่วนก็สามารถถึงแก่ชีวิตได้หากสูดดมเป็นเวลาสองชั่วโมง[1] การเผาไหม้ไม่สมบูรณ์ของคาร์บอนทำให้เกิดคาร์บอนมอนออกไซด์ ซึ่งจับกับฮีโมโกลบินอย่างแน่น ทำให้ลดความสามารถของเลือดในการขนส่งออกซิเจนไปเลี้ยงร่างกายอย่างรวดเร็ว ผลลัพธ์ทำให้เสียชีวิตเนื่องจากภาวะเลือดมีออกซิเจนน้อยจากภาวะพิษคาร์บอนมอนออกไซด์

มีผู้อธิบายวิธีฆ่าตัวตายดังกล่าวไว้ว่า "ง่ายดายและไร้ความเจ็บปวด" เมื่อเทียบกับวิธีอื่น[2] ผู้ที่พยายามฆ่าตัวตายโดยการเผาถ่านหลายคนใช้แอลกอฮอล์หรือยานอนหลับระหว่างพยายาม และผู้รอดชีวิตรายงานว่าพวกตนไม่รู้สึกอึดอัดสักนิด[2]

ดอมินิก ลี ผู้ช่วยศาสตราจารย์วิชาจิตเวชศาสตร์ ณ มหาวิทยาลัยจีนฮ่องกง แย้งการอธิบายวิธีดังกล่าวว่าไร้ความเจ็บปวด[3] อาการตรงแบบของภาวะพิษคาร์บอนไดออกไซด์เฉียบพลัน ได้แก่ ปวดศีรษะและคลื่นไส้ โดยหัวใจเต้นเร็วและชักเป็นอาการอื่นที่อาจเกิดได้[4] ผู้รอดชีวิตจากวิธีนี้ปกติต้องอาศัยการอภิบาลเพื่อจัดการความจุออกซิเจนที่บกพร่องชั่วคราวของเลือด และอาจมีความเสียหายถาวรต่อสมองอันเนื่องจากสมองขาดเลือดได้