ในสหรัฐอเมริกา หลายสาธารณูปโภคในขณะนี้ได้ประมาณการค่าใช้จ่ายเฉลี่ยอยู่ที่กว่า $ 325 ล้านต่อเครื่องปฏิกรณ์ (มูลค่าในปี 1998)

ในฝรั่งเศส การรื้อถอนโรงไฟฟ้​​านิวเคลียร์ Brennilis ซึ่งเป็นโรงไฟฟ้​​าค่อนข้างเล็กขนาด 70 เมกะวัตต์ได้เสียค่าใช้จ่ายไปแล้ว € 480 ล้าน (20 เท่าของประมาณการค่าใช้จ่าย) และยังคงค้างอยู่ 20 ปีหลังจากนั้น แม้จะมีการลงทุนขนาดใหญ่ในการรักษาความมั่นคงของการแยกส่วน ธาตุกัมมันตรังสีเช่นพลูโตเนียม ซีเซียม-137 และโคบอลต์-60 ได้รั่วไหลออกไปในทะเลสาบโดยรอบ[105][106].

ในสหราชอาณาจักร การรื้อถอนเครื่องปฏิกรณ์ระบายความร้อนด้วยก๊าซขั้นสูง Windscale (WAGR) ซึ่งเป็นโรงไฟฟ้​​าต้นแบบขนาด 32 เมกะวัตต์เสียค่าใช้จ่าย € 117 ล้าน

ในเยอรมนี การรื้อถอนโรงไฟฟ้​​านิวเคลียร์ Niederaichbach ขนาด 100 เมกะวัตต์มีค่าใช้จ่ายมากกว่า € 143 ล้าน

กองทุนเพื่อการรื้อถอน

ในยุโรป มีความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับเงินทุนที่จำเป็นสำหรับการรื้อถอนขั้นสุดท้าย ในหลายประเทศ มีทั้งแบบที่เงินทุนไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมการรื้อถอนทั้งหมดและแบบที่เงินทุนการรื้อถอนถูกนำไปใช้ในกิจกรรมอื่น ๆ ทำให้การรื้อถอนอยู่ในความเสี่ยงและบิดเบือนการแข่งขันกับกลุ่มอื่นที่ไม่มีเงินทุนดังกล่าวเลย[107]

ขณะนี้คณะกรรมาธิการยุโรปกำลังมองเข้าไปในปัญหานี้ คาดว่าระหว่างสองทศวรรษข้างหน้า การแยกส่วน 150 เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ในยุโรปจะมีค่าใช้จ่ายประมาณ € 150 พันล้าน โดยมีค่าใช้จ่ายเฉลี่ย € 1 พันล้านต่อเครื่องปฏิกรณ์[108]

ความกังวลที่คล้ายกันก็เกิดขึ้นในประเทศสหรัฐอเมริกา ที่คณะกรรมาธิการกำกับกิจการพลังงานสหรัฐได้จัดตั้งกองทุนที่ชัดเจนเพื่อรับประกันการขาดแคลนของค่าใช้จ่ายการรื้อถอนและขอให้ 18 โรงไฟฟ้​​ายกปัญหานี้ขึ้นมา[109]