ประสบการณ์ ของ การรื้อถอนนิวเคลียร์

อ่านเพิ่มเติม: รายชื่อของเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์

หลากหลายของสิ่งอำนวยความสะดวกนิวเคลียร์ได้รับการปลดประจำการไปแล้วนับถึงปัจจุบัน ซึ่งรวมถึงโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์ (NPP) เครื่องปฏิกรณ์เพื่อการวิจัย โรงงานผลิตไอโซโทป เครื่องเร่งอนุภาค และเหมืองแร่ยูเรเนียม จำนวนโรงไฟฟ้าที่ถูกปลดประจำการยังมีน้อย หลายบริษัทมีความเชี่ยวชาญในการรื้อถอนนิวเคลียร์ การรื้อถอนได้กลายเป็นธุรกิจที่ทำกำไร ล่าสุด หลายบริษัทรับเหมาก่อสร้างและการรื้อถอนสิ่งก่อสร้างทั่วไปในสหราชอาณาจักรก็ได้เริ่มการพัฒนาบริการรื้อถอนงานเกี่ยวกับนิวเคลียร์อีกด้วย[2] ในปัจจุบัน'หน่วยงานรื้อถอนนิวเคลียร์'ของสหราชอาณาจักรได้ประมาณการว่าจะมีค่าใช้จ่ายอย่างน้อย £ 1 แสนล้าน ในการรื้อถอนสถานที่ติดตั้งนิวเคลียร์ที่มีอยู่ 17 แห่งในสหราชอาณาจักร[3] เนื่องจากกัมมันตภาพรังสีมีอยู่ในโครงสร้างเครื่องปฏิกรณ์ การรื้อถอนจะต้องทำทีละขั้นตอน มีหลายแผนของ'หน่วยงานรื้อถอนนิวเคลียร์'เพื่อรื้อถอนเฉพาะเครื่องปฏิกรณ์ที่ต้องใช้ระยะเวลาโดยเฉลี่ยถึง 50 ปี กรอบเวลาที่ยาวนานทำให้ประมาณการของค่าใช้จ่ายที่น่าเชื่อถือทำได้ยาก งบประมาณเกินเป็นเรื่องธรรมดาแม้ว่าโครงการรื้อถอนจะทำได้เร็วก็ตาม

ทวีปอเมริกาเหนือ

สถานีผลิตนิวเคลียร์พิกเคอริง มองจากทางทิศตะวันตก เครื่องปฏิกรณ์ทั้งหมดแปดเครื่องสามารถมองเห็นได้ สองหน่วยได้ถูกปิดตัวลงไปแล้ว

โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ส่วนใหญ่ที่กำลังดำเนินงานในประเทศสหรัฐอเมริกาอยู่ในขณะนี้ได้รับการออกแบบให้มีอายุการใช้งานประมาณ 30-40 ปี[4] และได้รับอนุญาตให้ดำเนินการเป็นเวลา 40 ปีโดยคณะกรรมการกำกับกิจการพลังงานสหรัฐ[5] อายุเฉลี่ยของเครื่องปฏิกรณ์เหล่านี้จะอยู่ที่ 32 ปี[5] หลายเครื่องกำลังจะมาถึงจุดสิ้นสุดของระยะเวลาการรับใบอนุญาตของพวกมัน หากใบอนุญาตของพวกมันไม่ได้รับการต่ออายุ โรงงานจะต้องเข้าสู่กระบวนการชำระล้างและรื้อถอน[4][6]

เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์หลายเครื่องที่ถูกแยกชิ้นส่วนในทวีปอเมริกาเหนือ ประเภท กำลังการผลิต และค่าใช้จ่ายการรื้อถอน[7][8][9] ได้แสดงตามตาราง

ประเทศ:	ที่ตั้ง:	ประเภทเครื่องปฏิกรณ์:	อายุการทำงาน:	เฟส การรื้อถอน:	ค่าใช้จ่าย การแยกส่วน:
เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่ถูกแยกส่วนในแคนาดาและสหรัฐอเมริกา
พลังงานนิวเคลียร์ในแคนาดา (เควเบค)	Gentilly-1	CANDU-BWR (Boiling water reactor) 250 MWe	180 วัน (ระหว่างปี 1966 ถึง 1973)	"สถาวะนิ่ง" ตั้งแต่ 1986[10][11][12]	ระยะที่สอง: $25 ล้าน
แคนาดา (ออนตาริโอ)	Pickering NGS หน่วย A2 และ A3	CANDU-PWR (pressurized water reactor) 8 x 542 MWe	30 years (from 1974 to 2004)	สองหน่วย ปัจจุบันอยู่ใน "cold standby" การรื้อถอนจะเริ่มในปี 2020 [13][14]	(ตามการคำนวณ: $270–430/kWe ?)
สหรัฐ	Fort St. Vrain	HTGR (helium-graphite) 380 MWe	12 ปี (1977–1989)	รื้อถอนทันที	$195 million
สหรัฐ	Rancho Seco[15]	หลายหน่วย: PWR 913 MWe	12 ปี (ปิดหลังจากประชามติในปี 1989)	SAFSTOR: 5–10 ปี เสร็จปี 2018[ต้องการอ้างอิง]	? ($200–500/kWe) [16]
USA	เกาะทรีไมล์ 2	หลายหน่วย: 913 MWe PWR	อุบัติเหตุ: แกนหลอมละลาย (ในปี 1979)	หลัง-ปล่อยเชื้อเพลิง ระยะที่ 2 (1979)	$805 ล้าน (ประมาณ) [17]
สหรัฐ	Shippingport	(BWR ตัวแรก) 60 MWe	25 ปี (ถูกปิดในปี 1989)	รื้อถอนเสร็จเรียบร้อย แยกส่วนใน 5 ปี (ปฏิกรณ์ทดลอง เครื่องเล็กตัวแรก)	$98.4 ล้าน[18]
สหรัฐ	Piqua (Ohio)	OCM (Organically Cooled/Moderated) reactor 46 MWe[19]	2 ปี (ถูกปิดในปี 1966)	ฝังกลบ (การออกแบบตัวหล่อเย็นไม่พอเพียงสำหรับ neutron flux)	?
สหรัฐ	Trojan	PWR 1,180 MWe	16 ปี (ถูกปิดในปี 1993 เพราะใกล้รอยเลื่อน)	SAFSTOR (หอเย็นถูกรื้อในปี 2006)	?[20]
สหรัฐ	Yankee Rowe	PWR 185 MWe	31 ปี (1960–1991)	รื้อถอนเรียบร้อย (greenfield เปิดให้เข้าเยี่ยมชม) [21]	$608 ล้าน กับอีก $8 ล้านต่อปีบำรุงรักษา
สหรัฐ	Maine Yankee	PWR 860 MWe	24 ปี (ถูกปิดในปี 1996)	รื้อถอนเรียบร้อยในปี 2004 (greenfield เปิดให้เข้าเยี่ยมชม) [22][23]	$635 ล้าน[24]
สหรัฐ	Connecticut Yankee	PWR 590 MWe	28 ปี (ถูกปิดในปี 1996)	รื้อถอนในปี 2007 (greenfield เปิดให้เข้าเยี่ยมชม) [25]	$820 ล้าน[26]
สหรัฐ	Exelon - Zion 1 & 2	PWR - Westinghouse 2 x 1040 MWe	25 ปี (1973–1998) (อุบัติเหตุยังมีอยู่, ถูกปล่อยทิ้งเพราะ ค่าใช้จ่ายในการเปลี่ยนตัวทำไอน้ำสูงเกินไป)	SAFSTOR-EnergySolutions (จะเปิดให้เข้าเยี่ยมชมในปี 2018) [27].	$900–1,100 ล้าน (2007 dollars) [28]
สหรัฐ	Pacific Gas & Electric - Humboldt Bay Nuclear Power Plant - Unit 3	BWR 1 x 63 MWe	13 ปี (1963–1976) (ปิดลงเนื่องจากแผ่นดินไหว)	เมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม 1976, Humboldt Bay Power Plant (HBPP) Unit 3 ถูกปิดลงเพื่อการเติมเชื้อเพลิงรายปีและเพื่อทำการปรับเปลี่ยนเกียวกับแผ่นดินไหว. ในปี 1983, ผลการวิเคราะห์ด้านเศรษฐศาสตร์ได้ชี้ให้เห็นว่าการเริ่มเดินเครื่อง Unit 3 บางทีอาจจะไม่มีประสิทธิผลคุ้มค่าใช้จ่าย, และในเดือนมิถุนายน 1983, Pacific Gas and Electric Company (PG&E) ได้ประกาศความตั้งใจที่จะปลดระวางหน่วยนี้. ในวันที่ 16 กรกฎาคม 1985 คณะกรรมการกำกับดูแลนิวเคลียร์ของสหรัฐ (NRC) ได้ออก Amendment No. 19 ให้ใบอนุญาตดำเนินการ Unit 3 กับ HBPP เพื่อเปลี่ยนสถานะให้เป็น ครอบครองแต่ไม่ดำเนินการ, และโรงงานถูกวางอยู่ในสถานะ SAFSTOR .	ไม่ทราบ - วันปิด: 12/31/2015[29]

ทวีปเอเชีย

ปฏิกรณ์ที่ไม่ได้อยู่ในญี่ปุ่น

หลายปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่ถูกแยกส่วนในทวีปเอเชีย, ประเภท, กำลังงานและค่าใช้จ่ายในการรื้อถอนต่อกิโลวัตต์ของกำลังไฟฟ้า (ที่มา: สมาคมนิวเคลียร์โลก) [30]

ประเทศ:	ที่ตั้ง:	ประเภทของเครื่องปฏิกรณ์:	อายุการทำงาน:	ขั้นตอน ของการรื้อถอน:	ค่าใช้จ่าย ในการแยกส่วน:
ปฏิกรณ์ที่ถูกแยกส่วนในเอเชีย
จีน[31]	ปักกิ่ง (CIAE)	Heavy water reactor (HWWR) 10 MWe (หลายวัตถุประสงค์) (เครื่องปฏิกรณ์เพื่อการทดลองแบบ Heavy Water สำหรับการผลิต plutonium และ tritium)	49 ปี (1958–2007)	Safestore และรื้อถอนใน 20 ปี (จนกระทั่งปี 2027)	ข้อเสนอ: $ 6 ล้านสำหรับการแยกส่วน $ 5 ล้านสำหรับการเคลื่อนย้ายเชื้อเพลิง
เกาหลีเหนือ	ยองเบียน	Magnox-type (เครื่องปฏิกรณ์สำหรับการผลิตอาวุธนิวเคลียร์โดยผ่านการบำบัดแบบ PUREX)	20 ปี (1985–2005) หยุดกิจกรรมหลังจากสนธิสัญญา[32][33]	SAFESTORE: หอเย็นถูกแยกส่วนแล้ว	?
อินเดีย , [34][35]	ทาราปุระ-1, 2 (มหาราช)	2x BWR 160 MWe	40 ปี ? (1969–2009?)	ไม่ถูกหยุดกิจกรรม	?
อินเดีย[36]	Rawatbhata-1, 2 (ราชาสถาน)	1x PHWR 100 MWe 1x PHWR 200 MWe (คล้ายกับ CANDU)	40 ปี ? (1970–2011?)	ไม่ถูกหยุดกิจกรรม	?
อิรัค	Tammuz-1 [37]	BWR 40 MWe เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่มีความสามารถในการผลิตพลูโตเนียมที่ใช้เป็นอาวุธ	(ถูกทำลายโดยกองทัพอากาศอิสราเอลในปี 1981)	ไม่ถูกหยุดกิจกรรม: ไม่เคยถูกทำใหม่ด้วยยูเรเนียม	?

ญี่ปุ่น

เครื่องปฏิกรณ์ 3 ตัวที่เสียหายที่ Fukushima Dai-ichi #1, #2, #3 คาดว่าจะถูกรื้อถอนเช่นเดียวกับ #4.

เครื่องปฏิกรณ์ที่เสียหายร้ายแรงในญี่ปุ่น[38]
โรงไฟฟ้านิวเคลียร์	กำลังไฟฟ้าส่งออก สูงสุด (เมกะวัตต์ (MW) )	ประเภท	ต่อเข้ากับ กริด (ไฟฟ้า)	สถานะภาพ	ค่าใช้จ่ายรื้อถอน
Fukushima Dai-ichi NPP (Unit 1)	439	BWR	17 พฤศจิกายน 1970	นิวเคลียร์หลอมละลาย [39][40][41][42][43][44][45][46] Hydrogen explosion (INES 7) [47][48]	? ประมาณ ¥ 10 ล้านล้าน (US$ 1 แสนล้าน) สำหรับการทำความสะอาดการปนเปือน Fukushima และการแยกส่วนเครื่องปฏิกรณ์ทั้งหมดในญี่ปุ่นและการพิจารณาความเสียหายระยะยาวที่มีต่อสิ่งแวดล้อมและเศรษฐกิจ, รวมทั้งการเกษตร, การเพาะพันธ์วัว, การประมง, การทำน้ำให้บรืสุทธ์, การท่องเที่ยว (โดยปราศจากการพิจารณาถึงค่าใช้จ่ายในการดูแลสุขภาพในอนาคตและการลดลงของอายุขัย). [49]
Fukushima Dai-ichi NPP (Unit 2)	760	BWR	24 ธันวาคม 1973	นิวเคลียร์หลอมละลายบางส่วน (International Nuclear Event Scale (INES) 6) (ความเสี่ยงที่จะไปถึง INES 7) [50][51][52]	?
Fukushima Dai-ichi NPP (Unit 3)	760	BWR	26 ตุลาคม 1974	นิวเคลียร์หลอมละลาย ไฮโดรเจนระเบิด (INES 7) [53]	?
Fukushima Dai-ichi NPP (Unit 4)	760	BWR	24 กุมภาพันธ์ 1978	เครื่องปฏิกรณ์ไม่ได้รับเชื้อเพลิงเมื่อโดนซึนามิ เสียหายที่อ่างให้ความเย็นกับเชื้อเพลิงใช้แล้ว (INES 4) (อาจเลวร้ายกว่าถ้าอ่างคว่ำลงมา) [54][55][56][57][58][59] (ผู้เชี่ยวชาญหลายคนไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับอันตรายนี้) [60][61]	?
Fukushima Dai-ichi NPP (Unit 5)	760	BWR	22 กันยายน 1977	SCRAM (ปิดตัวฉุกเฉิน)	?
Fukushima Daiichi NPP (Unit 6)	1067	BWR	4 พฤษภาคม 1979	SCRAM	?
Fukushima Daini NPP (Unit 1) [62]	1067	BWR	31 กรกฎาคม 1981	SCRAM (ตัวเร่งความเย็นรั่ว) [63]	?
Fukushima Daini NPP (Units 2 - 4)	3 × 1067	BWR	23 มิถุนายน 1983 14 ธันวาคม 1984 17 ธันวาคม 1986	3 x SCRAM	?
Tokai NPP (Reactor 2)	1100 MW	BWR/5[64]	28 พฤศจิกายน 1978	SCRAM ปิดตัวลงตั้งแต่มีนาคม 2011 (ผนังต้านซึนามิเพื่อหยุดคลื่น) INES 1 (ตัวเร่งความเย็นรั่ว) [65]	?

เครื่องปฏิกรณ์ที่ได้รับการรื้อถอนอย่างปลอดภัยในญี่ปุ่น[38]
โรงไฟฟ้านิวเคลียร์	กำลังไฟฟ้าส่งออก สูงสุด (เมกะวัตต์ (MW) )	ประเภท	ต่อเข้ากับ กริดไฟฟ้า	สถานะภาพ	ค่าใช้จ่ายรื้อถอน
Tokai NPP (เครื่องปฏิกรณ์ 1)	160 MWe	Magnox (Gas-cooled reactor (GCR) )	(1966–1998)	Safstore: 10 ปี[66][67] จากนั้นรื้อถอน จนถึงปี 2018	¥ 93 ล้านล้าน[68] (€660 ล้านในปี 2003)

ยุโรปตะวันตก

หลายเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ถูกแยกส่วนในยุโรปตะวันตก ประเภท กำลังการผลิตและค่าใช้จ่ายการรื้อถอนต่อกิโลวัตต์ของกำลัง ข้อมูลจาก เว็บไซด์สหภาพยุโรปเกี่ยวกับการรื้อถอนนิวเคลียร์[69] สมาคมนิวเคลียร์โลก (กลุ่มบริษัทก่อสร้างเครื่องปฏิกรณ์) [70] สหราชอาณาจักร[71]

ประเทศ:	ที่ตั้ง:	ประเภทเครื่องปฏืกรณ์:	อายุการทำงาน:	ขั้นตอน การรื้อถอน:	ค่าใช้จ่าย การแยกส่วน:
เครื่องปฏิกรณ์ที่ถูกรื้อถอนอย่างปลอดภัยในยุโรปตะวันตก[38]
ออสเตรีย[72] (ประเทศปลอดนิวเคลียร์) [73]	Zwentendorf NPP 15.92494&spn=0.025853, 0.058537&om=0 Google Maps	PWR 723 MWe	ไม่เคยถูกใช้งาน[74] หลังจากประชามติในปี 1978	?	?
เบลเยี่ยม	SCK•CEN - BR3, ติดตั้งที่ Mol, Belgium	PWR (BR-3)	25 ปี (1962–1987)	รื้อถอนเรียบร้อย (2011) [75][76] โครงการนำร่องยุโรป (การตัดใต้น้ำและเครื่องมือสั่งให้ทำงานระยะไกล) [77][78]	?
ฝรั่งเศส	Brennilis	HWGCR 70 MWe	12 ปี (1967–1979)	ระยะ 3	€480 ล้าน (20 เท่าของตัวเลขที่คาดการณ์)
ฝรั่งเศส	Bugey-1	UNGG หล่อเย็นด้วยแก๊ซ, moderator แบบแกรไฟท์	1972–1994	เลื่อนออกไป	?
ฝรั่งเศส	Chinon 1, 2, 3	แก๊ซ-แกรไฟท์	(1973–1990)	เลื่อนออกไป	?
ฝรั่งเศส	โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ Saint-Laurent	แก๊ซ-แกรไฟท์	1969–1992	เลื่อนออกไป	?
ฝรั่งเศส	Superphénix ที่ Creys-Malville	เครื่องปฏิกรณ์ Fast breeder ]] (หล่อเย็นด้วยโซเดียม)	11 ปี (1985–1996)	เลื่อนออกไป	ประมาณสำหรับอนาคต: $4000/kWe[ต้องการอ้างอิง]
สหราชอาณาจักร	Berkeley	Magnox (2 x 138 MWe)	27 ปี (1962–1989)	Safestore: 30 ปี (การทุบทิ้งภายใน)	$ 2600/kWe
สหราชอาณาจักร	Sellafield-Windscale	Windscale Advanced Gas Reactor WAGR (32 MWe)	18 ปี (1963–1981)	การเคลื่อนย้ายเครื่องปฏิกรณ์ในปี 2009 โครงการนำร่อง (การตัดด้วยหุ่นยนต์แสงเลเซอร์ UV ที่ควบคุมทำงานระยะไกล) [77][79][80][81]	มากกว่า $2600/kWe (ประมาณ WNI) €117 ล้านจนถึงปัจจุบัน
สหราชอาณาจักร	Dorset-Winfrith ดำเนินการใน Dorset จาก 1958 ถึง 1990. มีเครื่องปฏิกรณ์ 9 เครื่อง, ส่วนใหญ่ถูกแยกส่วนแล้ว[82][83]
เยอรมันตะวันตก	Gundremmingen-A	BWR 250 MWe	11 ปี	แยกส่วน ทันที โครงการนำร่อง (การตัดใต้น้ำ)	(~ $300–550/kWe)
อิตาลี	Caorso NPP	BWR 840 MWe[84][85]	3 ปี ( 1978 - ปิดในปี 1987 หลังจากประชามติในปี 1986 )	Safstore: 30 ปี (การทุบทิ้งภายใน)	€450 ล้าน (การแยกส่วน) + €300 ล้าน (การนำเชื้อเพลิงกลับไปเข้ากระบวนการใหม่ (อังกฤษ: fuel reprocessing) [86][87][88][89]
อิตาลี	Garigliano NPP (Caserta)	BWR 150 MWe[90]	? ปี (ปิดวันที่ 1 มีนาคม 1982)	Safstore: 30 ปี (การทุบทิ้งภายใน)	?
อิตาลี	Latina NPP (Foce Verde)	Magnox 210 MWe แก๊ซ-แกรไฟท์[91]	24 ปี ( 1962 - ปิดในปี 1986 หลังจากประชามติ )	Safstore: 30 ปี (การทุบทิ้งภายใน)	?
อิตาลี	Trino Vercellese NPP	PWR บริษัทเวสติงเฮาส์, 270 MWe[92]	? (ปิดในปี 1986 หลังจากประชามติ)	Safstore: 30 ปี (การทุบทิ้งภายใน)	?
เนเธอร์แลนด์	Dodewaard NPP	BWR บริษัทเวสติงเฮาส์ 58 MWe[93]	28 ปี (1969–1997)	ถอดเชื้อเพลิงออกเรียบร้อย - Safstore เป็นเวลา 40 ปี	?
สโลเวเนีย (Yugoslavia ในอดีต)	Krsko NPP[94]	PWR (บริษัทเวสติงเฮาส์) 696 MWe	40? ปี (1981–2021?)	จะถูกปิดการทำงานในปี 2022	?
สเปน	Vandellós NPP-1	UNGG 480 MWe (gas-graphite)	18 ปี อุบัติเหตุ: ไฟใหม้ใน turbogenerator (1989)	Safestore: 30 ปี (การทุบทิ้งภายใน)	ระยะ 1 และ 2: €93 million
สวิตเซอร์แลนด์[95]	DIORIT	MWe Gas-graphite (ทดลอง)	?	Safestore: ? ปี (การทุบทิ้งภายใน)	?
สวิตเซอร์แลนด์	LUCENS	8, 3 MWe CO2-heavy water (ทดลอง)	(1962–1969) อุบัติเหตุ: ไฟใหม้ในปี 1969	ฝังกลบเป็นเวลา ? ปี Safestore และรื้อทิ้ง: 24 ปี (การทุบทิ้งภายใน)	?
สวิตเซอร์แลนด์	SAPHIR	0, 01-0, 1 MWe (Light water pool)	39 ปี (1955–1994) (ตัวสาธิตการทดลอง)	(ในการแสดงสาธารณะ ตั้งแต่เปิดตัว เปิดให้เข้าชม: "Cherenkov's light")	?

สุสานสำหรับกากรังสีที่ Morsleben: €2.2 พันล้าน

ยุโรปตะวันออกและอดีตสหภาพโซเวียต

มีเครื่องปฏิกรณ์จำนวนมากที่ถูกแยกส่วนในประเทศที่เคยอยู่ในกลุ่มอดีตสหภาพโซเวียต เช่น เบลารุส รัสเซีย ยูเครน และอื่น ๆ และเครื่องปฏิกรณ์ที่ถูกแยกส่วนในประเทศที่เคยอยู่ในสนธิสัญญาวอร์ซอร์และ/หรือกลุ่มประเทศ Comecon ประเภท กำลังไฟฟ้าและค่าใช้จ่ายการรื้อถอนต่อกิโลวัตต์ของกำลังไฟฟ้าจากสมาคมนิวเคลียร์โลก[96] และ สำนักงานข้อมูลวิทยาศาสตร์และเทคนิค (อังกฤษ: Office of Scientific and Technical Information (OSTI)) (ของรัสเซียและของสหรัฐ) [9]

ประเทศ:	ที่ตั้ง:	ประเภทเครื่องปฏิกรณ์:	อายุการทำงาน:	ขั้นตอน การรื้อถอน:	ค่าใช้จ่าย การแยกส่วน:
เครื่องปฏิกรณ์ที่ถูกรื้อถอนในยุโรปตะวันออก
บัลกาเรีย	Kozloduy NPP-1, 2, 3, 4[97]	PWR VVER-440 (4 x 408 MWe)	เครื่องปฏิกรณ์ 1, 2 ปิดในปี 2003, เครื่องปฏิกรณ์ 3, 4 ปิดในปี 2006 (ถูกบังคับให้ปิด โดยสหภาพยุโรป)	ปลดเชื้อเพลิง	?
เยอรมันตะวันออก	Greifswald NPP-1, 2, 3, 4, 5	VVER-440 5 x 408 MWe		แยกส่วน ทันที (การตัดใต้น้ำ)	~ $330/kWe
เยอรมันตะวันออก	Rheinsberg NPP-1	VVER-210 70–80 MWe	24 ปี (1966–1990)	การแยกส่วน ตั้งแต่ Safstor (การตัดใต้น้ำ)	~ $330/kWe
เยอรมันตะวันออก	Stendal NPP-1, 2, 3, 4	VVER-1000 (4 x 1000 MWe)	ไม่เคยถูกใช้งาน (เครื่องปฏิกรณ์ตัวแรกเสร็จแล้ว 85%)	ไม่มีกัมมันตรังสี (หอเย็น ทุบทิ้งด้วยระเบิด)	? (โครงสร้างถูกแสดง ภายใน สวนอุตสาหกรรม)
รัสเซีย	Mayak[98] (Chelyabinsk-65)	โรงงาน PUREX สำหรับ ทำยูเรเนียมสมรรถนะสูง	อุบัติเหตุร้ายแรงหลายครั้ง (1946–1956)	?	?
รัสเซีย	Seversk[99] (Tomsk-7)	เครื่องปฏิกรณ์พลูโตเนียม 3 เครื่อง โรงงานสำหรับทำยูเรเนียมสมรรถนะสูง	เครื่องปฏิกรณ์แบบ fast-breeder 2 ใน 3 เครื่องถูกปิด, หลังจากข้อตกลงลดอาวุธกับสหรัฐในปี 2003[100]	?	?
สโลวาเกีย	Jaslovske Bohunice NPP-1, 2 (180 km ตะวันออกของกรุงเวียนนา) [101][102]	VVER 440/230 2 X 440 MWe	(1978–2006) (1980–2008)	?	?
ยูเครน	Chernobyl NPP-4 (110 km จากเมือง Kiev)	RBMK-1000 1000 MWe	ไฮโดรเจนระเบิด, จากนั้นไฟใหม้แกรไฟท์ (1986) (ความรุนแรง INES ระดับ 7)	ฝังกลบ (armed concrete "sarcophagus")	อดีต: ? อนาคต: คลุม sarcophagus ด้วยเหล็ก[103]