สำนักงานพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศได้กำหนดสามตัวเลือกสำหรับการรื้อถอนดังนี้

• "แยกส่วนทันที" (อังกฤษ: Immediate Dismantling) (การปลดระวาง/การรื้อถอนแต่เนิ่น ๆ สำหรับในสหรัฐอเมริกา) ทางเลือกนี้จะทำการย้ายสิ่งอำนวยความสะดวกออกจากการควบคุมของผู้กำกับดูแลค่อนข้างทันทีหลังจากที่ปิดทำการหรือสิ้นสุดกิจกรรมการกำกับดูแลทั้งหลาย กิจกรรมการรื้อถอนหรือการลบล้างการปนเปื้อนสุดท้ายจะเริ่มต้นภายในไม่กี่เดือนหรือปีขึ้นอยู่กับสิ่งอำนวยความสะดวก ซึ่งจะใช้เวลาแยกส่วนห้าปีหรือมากกว่า หลังจากการเคลื่อนย้ายออกจากการควบคุมของผู้กำกับดูแลและการแยกส่วน สถานที่จะพร้อมกลับมาใช้งานใหม่ได้
• "การกั้นรั้วล้อมอย่างปลอดภัย" (หรือ SAFSTOR) ทางเลือกนี้จะเลื่อนระยะเวลาการเคลื่อนย้ายขั้นสุดท้ายของการควบคุมออกไปเป็นเวลานานขึ้น ปกติจะเป็น 40 ถึง 60 ปี สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดจะถูกเก็บรักษาให้อยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยจนกว่าจะมีการรื้อและชำระการปนเปื้อนในที่สุด
• "ฝังกลบในสุสาน" (อังกฤษ: Entombment) ทางเลือกนี้จะทำการจัดวางสิ่งอำนวยความสะดวกให้ในสภาพที่จะปล่อยให้วัสดุกัมมันตรังสีที่เหลืออยู่จะยังคงอยู่ในสถานที่ตั้งไปเรื่อย ๆ ไม่มีที่สิ้นสุด ทางเลือกนี้มักจะเกี่ยวข้องกับการลดขนาดของพื้นที่ที่วัสดุกัมมันตรังสีจะถูกวางอยู่ จากนั้นก็ห่อหุ้มสิ่งอำนวยความสะดวกด้วยวัสดุที่มีอายุยืนเช่นคอนกรีตเพื่อป้องกันในการปล่อยรังสีในทางทฤษฎี