การจับหมู

การจับหมูเป็นรูปแบบหนึ่งของการล่าหมูป่า โดยบุคคลหรือกลุ่มของพลหอกเดินเท้าหรือบนหลังม้าโดยใช้หอกหมูป่าโดยเฉพาะ บางครั้งหอกหมูป่าก็ติดตั้งครอสการ์ดเพื่อยับยั้งสัตว์ที่กราดเกรี้ยวซึ่งขับร่างกายที่ถูกเจาะลึกลงไป เพื่อไม่ให้โจมตีผู้สังหารก่อนที่มันจะตาย

ในประเทศอินเดีย การจับหมูเป็นที่นิยมในหมู่ชาวชาฏ, กูรจาร์, ราชปุต, ชาวซิกข์, มหาราชา, ราชกณฎ์ราชา และกับเจ้าหน้าที่อังกฤษในสมัยวิกตอเรียและเอ็ดเวิร์ด[1] อ้างตามสารานุกรมบริแทนนิกา ฉบับพิมพ์ครั้งที่สิบเอ็ด (ค.ศ. 1910–1911) การจับหมูได้รับการสนับสนุนจากเจ้าหน้าที่ทหารในฐานะการฝึกที่ดีเพราะ "หมูป่าที่ตกใจหรือโกรธคือ ... นักสู้ที่สิ้นหวัง [ดังนั้น] นักจับหมูต้องมีสายตาที่ดี, มือที่มั่นคง, ที่นั่งที่มั่นคง, ใจเย็น และมีหัวใจที่กล้าหาญ"

โรเบิร์ต เบเดน โพเอลล์ ผู้ก่อตั้งการลูกเสือได้เขียนหนังสือเกี่ยวกับเรื่องนี้[2] โดยในบทเรียนจากความแปรปรวนของชีวิตเขาบอกว่า "ผมไม่เคยลางานตามปกติไปเนินเขาท่ามกลางอากาศร้อน เพราะผมไม่สามารถแยกตัวเองออกจากกีฬาได้" สำหรับผู้ที่ประณาม เขากล่าวว่า "ลองดูก่อนที่จะตัดสิน ดูว่าม้าสนุกกับมันอย่างไร ดูว่าตัวหมูป่าเองบ้าคลั่งด้วยความโกรธแค้น วิ่งเข้าสู่เศษเหล็กอย่างสุดใจ ดูว่าคุณมีอารมณ์ที่กระปรี้กระเปร่ามากแค่ไหน ขอให้สนุกกับโอกาสที่จะทำให้เต็มที่ ใช่ การล่าหมูเป็นกีฬาที่โหดเหี้ยม—แต่ผมก็ชอบมัน เพราะผมรักเพื่อนเก่าที่ดี ที่ผมได้ต่อสู้ด้วย" ส่วนไมเคิล โรเซนธาล ได้อ้างคำพูดของเขาว่า "ไม่เพียงแต่การจับหมูเป็นกีฬาที่น่าตื่นเต้นและสนุกสนานที่สุดสำหรับทั้งคนและม้าเท่านั้น แต่ผมเชื่อจริง ๆ ว่าหมูป่าก็สนุกกับมันเช่นกัน"[3]

ช้าง

ในเปอร์เซียยนักล่าชนชั้นสูงใช้ช้างในการไล่ล่าหมูป่าและล้อมพวกมันในที่ลุ่ม จากนั้นนายพรานจะใช้ธนูยิงหมูป่าจากเรือ ส่วนช้างหามศพไปที่แคมป์ล่าสัตว์ โดยมีภาพสลักหินของเรื่องราวเหล่านี้ที่ยังสมบูรณ์อยู่ในทาค-เอ-บอสตาน[ต้องการอ้างอิง]