การเดินทางข้ามเวลา (อังกฤษ: time travel) เป็นแนวคิดเรื่องการเคลื่อนที่ (ที่มักจะทำให้เกิดขึ้นโดยฝีมือของมนุษย์) ระหว่างจุด 2 จุดที่มีความแตกต่างกันในห้วงเวลา หรือ ระหว่างห้วงเวลาหนึ่งไปยังอีกห้วงเวลาหนึ่ง ในลักษณะที่คล้ายคลึงกับการเคลื่อนที่ระหว่างจุด 2 จุดที่มีความแตกต่างกันในพื้นที่ หรือ ปริภูมิ (space) ในลักษณะย้อนสู่อดีตหรือมุ่งสู่อนาคต โดยไม่จำต้องประเชิญห้วงเวลาที่คั่นระหว่างจุดเริ่มต้นกับจุดหมายปลายทาง ซึ่งอาจอาศัยเครื่องมือทางเทคโนโลยีที่เรียกกันว่า "จักรกลข้ามเวลา" (time machine) [1] ไม่ว่าจะเป็นแนวคิดในนิยายหรือสมมุติฐานก็ตามแม้การเดินทางข้ามเวลาได้เป็นหัวเรื่องยอดนิยมในบันเทิงคดีแนววิทยาศาสตร์ (science fiction) มาแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และมีทฤษฎีมากหลายว่าด้วยวิธีเดินทางข้ามเวลา ทว่า บัดนี้ ตามกฎแห่งฟิสิกส์แล้วยังไม่ปรากฏว่ามีหนทางช่วยย้อนอดีตหรือลัดสู่อนาคตแต่ประการใด การเดินทางข้ามเวลาเป็นแนวคิดที่ได้รับการยอมรับในทางปรัชญาและในนิยายแต่ก็มีการยอมรับสนับสนุนที่จำกัดมากในทางฟิสิกส์ทฤษฎีที่มักจะใช้ร่วมกับกลศาสตร์ควอนตัมหรือทฤษฎีสะพานไอน์สไตน์–โรเซน (Einstein–Rosen bridge)นวนิยายวิทยาศาสตร์ที่เขียนขึ้นในปี 1895 มีชื่อเรื่องว่า เดอะ ไทม์แมชชีน โดย เอช. จี. เวลส์ เป็นอุปกรณ์เครื่องจักรสำหรับใช้ในการเคลื่อนย้ายตัวละครเอกในเรื่องให้สามารถเดินทางผ่านข้ามกาลเวลาย้อนกลับไปในห้วงเวลาในอดีตหรือก้าวล่วงไปสู่อนาคตได้ตามแนวความคิดของการเดินทางข้ามเวลาที่เป็นแนวคิดในจินตนาการที่เป็นที่นิยมอย่างมากของสาธารณชนทั่วไปในยุคสมัยนั้น แต่มีเรื่องสั้นที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้ คือ เรื่อง "นาฬิกาที่เดินถอยหลัง" (The Clock That Went Backward) โดย เอ็ดเวิร์ด เพจ มิทเชลล์ (Edward Page Mitchell) เป็นเรื่องซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้นาฬิกา, โดยใช้วิธีการที่ไม่ได้ระบุเอาไว้อย่างแน่ชัดที่อนุญาตให้ชายสามคน สามารถเดินทางข้ามเวลาย้อนกลับไปสู่อดีตได้ [2][3] รูปแบบที่ไม่ใช่เทคโนโลยีของการเดินทางข้ามเวลาได้ปรากฏตัวขึ้นในหลายเรื่องก่อนหน้านี้ เช่น นวนิยายของ ชาร์ลส์ ดิกคินส์ เรื่อง อะคริสต์มาสแครอล (A Christmas Carol)การเดินทางย้อนเวลา(time travel)การทดลองการเดินทางด้วยความเร็วแสง และ การย้อนเวลา ค้นพบทฎษฎีใหม่จาก Dr.wavekh เมื่อนักวิทยาศาสตร์ตั้งข้อสันนิฐานการย้อนเวลาเป็นไปได้ แต่อาจมีปรากฏการ paradox หรือ ทฤษฎีความผิดปกติของการข้ามเวลานั่นเอง ผุ้คนหรือทุกท่าน คงเคยได้ยินได้อ่านได้ฟังหรือทราบกันว่า ถ้าเราย้อนเวลากลับไปฆ่าตัวตายาปู่หรือพ่อของเราในอดีตแล้วเราเกิดมาเพื่อค่าคนพวกนี้จากใครล่ะ ยังคงเป็นปรากฏการหรือทฤษฎี ที่มิอาจโต้แย้งได้ แต่ในวันนี้ ผมได้คิดข้อสันนิฐานหนึ่งขึ้นมาได้ไม่รุ้ว่าอาจมีข้อมูลนี้อยุ่บนโลกแล้วหรือไม้ก้ตาม ผมขอเปิดเผยแนวคิด ทฎษฎีให่ ว่าด้วยการข้ามเวลาสามารถทำได้จริงหากมนุษยชาติสามารถที่จะสร้างอุปกรณ์หรือยานพาหนะ อะไรก้ตาม ที่มีการเคลื่อนที่เดินทางได้แซงแสงหรือเร็วกว่าแสง และควบคุมจุดตกกระทบของแสงก่อนที่จะถึงรูหนอนได้นั่นไม่ใช่ปัญหาในการย้อนเวลา จากความผิดปกติของทฤษฎี paradox ข้างต้น คิดว่าเมื่อย้อนเวลากลับไปแล้วกระแสของเวลาตามธรรมชาติจะทำให้เราและผู้กำเนิดไม่สามารถพบเจอกันได้เพราะเป็นมิติเวลาคู่ขนาดที่ในโลกนั้นมีเรา แต่ไม่มีปู่หรือพ่อยุ่ กับอีกหนึ่งทฤษดี เราอาจจะไปในมิติที่มีปู่หรือพ่อของเราแต่พวกเราไม่สามารถที่จะเห็นเราได้ด้วยธรรมชาติของกาลเวลาและอวกาศของแสงไม่สามารถทำให้ปู่หรือพ่อของเราและเราสัมผัสหรือจับต้องกันได้ และอีกหนึ่งทฤษฎีสุดท้าย เมื่อเราย้อนเวลากลับไปในมิตินั้นๆแล้ว เราและปู่หรือพ่อของเราสามารถมองเห็นกันได้ตามปกติทั่วไป 1ทฤษฎีแยก เราและปู่หรือพ่อของเราสามารถเจอกันได้พูดคุยกันได้แต่ไม่สามารถเข้าใกล้กันหรือสัมผัสกันได้ในรัศมีที่การเดินทางของแสงกั้นเอาไว้ 2 ทฤษฎีแยก เราและปู่หรือพ่อของเราสามารถเจอกันได้พูดคุยกันได้และสามารถเข้าใกล้หรือสัมผัสกันได้ แต่ไม่สามารถที่จะค่าค่าพวกเขาได้ทั้ง2ทฤษฎีนี้สร้างขึ้นมาจากความคิดผมเพื่อการป้องกันเหตุการผิดปกติของ paradox ที่ไม่สามารถเข้าใกล้กันได้นั้นอาจเป็นเพราะธรรมชาติมีปรากฏการต่อสู้กับปรากฏการ paradox อยู่แล้วนั่นเอง ในอีกทางหนึ่ง เราสามารถสัมผัสพวกเขาได้ แต่เมื่อไรที่สมองและร่างกายเราคิดและทำการฆ่าปู่หรือพ่อของตัวเองแล้วละก้ แสงของธรรมชาติจะส่งเรากลับสู่มิติปัจจุบันโดยทันทีเพื่อไม่ให้เกิดปรากฏการณ์ paradox นั่นเอง (Dr.wavekh)