การให้แสงเงาแบบฟ็องปรับปรุงมาจากการให้แสงเงาแบบกูโร โดยให้การประมาณค่าที่ดีกว่า สำหรับการให้แสงเงาของพื้นผิวเรียบลื่น การให้แสงเงาแบบฟ็องถือว่าเวกเตอร์แนวฉากแปรผันอย่างต่อเนื่อง เทคนิคการประมาณค่าในช่วงแบบฟ็องให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าการให้แสงเงาแบบกูโร เมื่อนำไปใช้กับแบบจำลองการสะท้อนที่มีส่วนสว่างจัดจ้าขนาดเล็ก เช่น ในแบบจำลองการสะท้อนแบบฟ็อง

ปัญหาใหญ่ของการให้แสงเงาแบบกูโร คือเมื่อส่วนสว่างจัดจ้าอยู่ตรงกลางของโพลีกอนขนาดใหญ่ เนื่องจากการให้แสงเงาแบบกูโรจะคำนวณสีของจุดยอดของโพลีกอนและทำการประมาณค่าในช่วงระหว่างจุดยอดทั้งหมด จึงมองไม่เห็นส่วนสว่างนั้น การให้แสงเงาแบบฟ็องสามารถแก้ไขปัญหาตรงนี้ได้

การให้แสงเงาแบบฟ็องนั้นแตกต่างจากการให้แสงเงาแบบกูโรตรงที่จะหาเวกเตอร์แนวฉากของพื้นผิวภายในโพลีกอนจากเวกเตอร์แนวฉากของจุดยอดโพลีกอนโดยการประมาณค่าในช่วงแบบเชิงเส้น ดังนั้นเวกเตอร์แนวฉากจะถูกกำหนดสำหรับแต่ละพิกเซลในฉาก และแบบจำลองการสะท้อนนี้จะถูกนำไปใช้กับแต่ละพิกเซลเพื่อกำหนดสีของพิกเซล การให้แสงเงาแบบฟ็องนั้นต้องใช้กำลังการคำนวณมากกว่าการให้แสงเงาแบบกูโร เนื่องจากต้องทำการคำนวณแบบจำลองการสะท้อนสำหรับแต่ละพิกเซล