การให้เหตุผลแบบอุปนัย (อังกฤษ: Inductive reasoning) เป็นวิธีการให้เหตุผลที่ข้อตั้ง (อังกฤษ: premise) ให้การสนับสนุนหลักฐานบางส่วนที่สื่อถึงความเท็จจริงของข้อสรุป พูดง่าย ๆ คือ การให้เหตุผลแบบอุปนัยเป็นการสรุปผลที่เกิดจากหลักฐานข้อเท็จจริงที่มีอยู่ นี่ต่างจากการให้เหตุผลแบบนิรนัยซึ่งตรงกันข้ามกัน ในขณะที่ข้อสรุปจากการให้เหตุผลแบบนิรนัยนั้นจะแน่นอน ความเท็จจริงของข้อสรุปจากการให้เหตุผลแบบอุปนัยจะมีความน่าจะเป็นตามหลักฐานที่ได้มา[1] การให้เหตุผลแบบนี้อาจเรียกได้อีกอย่างว่าการให้เหตุผลจากล่างขึ้นบน (อังกฤษ: bottom-up logic) ข้อสรุปจากการให้เหตุผลแบบอุปนัยนัยมาจากการค้นหาความจริงจากการสังเกตหรือการทดลองหลายครั้ง แล้วนำมาสรุปเป็นความรู้แบบทั่วไป การหาข้อสรุปหรือความจริงโดยใช้วิธีการให้เหตุผลแบบอุปนัยนั้นจึงไม่จำเป็นต้องถูกต้องทุกครั้ง ข้อสรุปจะเชื่อถือได้มากน้อยเพียงใดนั้นขึ้นอยู่กับลักษณะของข้อมูล หลักฐาน และข้อเท็จจริงที่นำมาอ้างซึ่งได้แก่จำนวนข้อมูลและข้อมูลพจนานุกรมหลายเล่มนิยามการให้เหตุผลแบบอุปนัยเป็นการหาหลักการทั่วไปด้วยการสังเกต แต่ว่ามีการให้เหตุผลแบบอุปนัยหลายอันที่ไม่ได้อยู่ในรูปแบบนั้น[2]