คลื่นความถี่ต่ำสุด (ELF) ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติมีอยู่บนโลก โดยสะท้อนในภูมิภาคระหว่างไอโอโนสเฟียร์และพื้นผิวที่เห็นได้จากฟ้าผ่า ซึ่งทำให้อิเล็กตรอนในบรรยากาศสั่นไหว[32] แม้ว่าสัญญาณที่เกิดจากการปล่อยฟ้าผ่าส่วนใหญ่จะเป็นความถี่ต่ำมาก (VLF) แต่ก็พบว่ามีส่วนประกอบความถี่ต่ำสุด (ELF) ที่สังเกตได้ (หางช้า) ติดตามส่วนประกอบของความถี่ต่ำมาก (VLF) ในเกือบทุกกรณี[33] นอกจากนี้ โหมดพื้นฐานของโพรงโลก-ไอโอโนสเฟียร์มีความยาวคลื่นเท่ากับเส้นรอบวงของโลก ซึ่งให้ความถี่เรโซแนนซ์ที่ 7.8 เฮิรตซ์ ความถี่นี้และโหมดเรโซแนนซ์ที่สูงขึ้นที่ 14, 20, 26 และ 32 เฮิรตซ์ ปรากฏเป็นจุดสูงสุดในสเปกตรัมความถี่ต่ำสุด และเรียกว่าชูมาน์เรโซแนนซ์

คลื่นความถี่ต่ำสุดยังได้รับการระบุอย่างไม่แน่นอนบนดวงจันทร์ไททันของดาวเสาร์ ซึ่งคาดว่าพื้นผิวของไททันเป็นตัวสะท้อนคลื่นความถี่ต่ำสุด (ELF) ได้ไม่ดี ดังนั้นคลื่นจึงอาจสะท้อนจากขอบเขตของเหลวและน้ำแข็งของมหาสมุทรใต้ผิวดินไททันที่มีน้ำและแอมโมเนีย ซึ่งการมีอยู่ของคลื่นดังกล่าวสามารถทำนายได้จากแบบจำลองทางทฤษฎีบางแบบ ไอโอโนสเฟียร์ของไททันยังซับซ้อนกว่าของโลกด้วย โดยไอโอโนสเฟียร์หลักอยู่ที่ระดับความสูง 1,200 กิโลเมตร (750 ไมล์) แต่มีอนุภาคมีประจุเพิ่มเติมอีกชั้นที่ 63 กิโลเมตร (39 ไมล์) สิ่งนี้จะแบ่งชั้นบรรยากาศของไททันออกเป็นสองห้องที่แยกออกจากกัน แหล่งที่มาของคลื่นเอลฟ์ตามธรรมชาติบนไททันนั้นไม่ชัดเจน เนื่องจากดูเหมือนว่าจะไม่มีการเกิดฟ้าผ่าอย่างกว้างขวาง[32]

พลังงานรังสีความถี่ต่ำสุดขนาดใหญ่ที่ส่งออกเป็น 100,000 เท่าของดวงอาทิตย์ในแสงที่ตามองเห็นอาจถูกแผ่โดยแม่เหล็ก พัลซาร์ในเนบิวลาปูแผ่รังสีพลังตามลำดับนี้ที่ 30 เฮิร์ตซ์[34] การแผ่รังสีของความถี่นี้ต่ำกว่าความถี่พลาสมาของมวลสารระหว่างดาวฤกษ์ ดังนั้นตัวกลางนี้จึงทึบแสง และไม่สามารถสังเกตได้จากโลก