สถานีย่อยจดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิตัส[1] (อังกฤษ: Epistle of Paul to Titus) เป็นหนังสือฉบับที่ 17 ในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาใหม่ เป็นหนึ่งใน "จดหมายฝากศิษยาภิบาล" อันได้แก่ 1 ทิโมธี, 2 ทิโมธี และ ทิตัสหนังสือเล่มนี้เดิมเป็นจดหมายของนักบุญเปาโลอัครทูต เขียนถึงทิตัส ซึ่งในขณะนั้นทิตัสอยู่ที่เกาะครีต จากข้อความในตัวจดหมายและลักษณะการเขียน บ่งบอกชัดเจนว่าผู้เขียนคือเปาโล ในตอนท้ายของจดหมาย นักบุญเปาโลนัดให้ทิตัสไปพบกันที่เมืองนิโคบุรี[2] แสดงว่าขณะที่กำลังเขียนจดหมายฉบับนี้เปาโลไม่ได้ถูกจองจำอยู่ในคุก เมื่อประกอบกับข้อมูลทางประวัติศาสตร์อื่น ๆ แล้ว คาดว่าเปาโลเขียนจดหมายนี้ขึ้นขณะกำลังอยู่ในเมืองโครินธ์ ราวปีค.ศ. 64ทิตัสเป็นชาวกรีก[3] แต่กลับใจเป็นคริสเตียนและเป็นทั้งเพื่อนร่วมงานและร่วมเดินทางกับเปาโลหลายครั้ง ตอนที่เปาโลออกเดินทางจากเมืองแอนติออกไปยังกรุงเยรูซาเลม ทิตัสก็ได้ร่วมเดินทางไปด้วย บางทีอาจจะเป็นทิตัสนี่เอง ที่ไม่ได้ถูกกล่าวถึงในหนังสือกิจการของอัครทูต เป็นผู้ร่วมงานกับนักบุญเปาโลที่เมืองเอเฟซัสและโครินธ์ หลังจากที่นักบุญเปาโลได้รับการปล่อยตัวจากการถูกจำคุกครั้งแรก เปาโลกับทิตัสได้ไปยังเกาะครีต หลังจากประกาศข่าวประเสริฐที่นั่นอยู่ระยะเวลาหนึ่ง นักบุญเปาโลได้เดินทางไปยังเมืองอื่น ส่วนทิตัสยังคงอยู่ที่เกาะครีต เพื่อทำงานต่อไป หลังจากที่จากเกาะครีตมาแล้ว เปาโลจึงเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้น เพื่อเป็นแนวทางในการทำงานให้กับทิตัสจุดประสงค์ในการเขียนจดหมายฉบับนี้มีอยู่ 3 ประการ ประการแรกเกี่ยวกับคุณสมบัติของผู้ปกครองคริสตจักร เนื่องจากงานที่เปาโลมอบหมายให้ทิตัสทำคือการแต่งตั้งผู้ปกครองคริสตจักร[4] ดังนั้น ทิตัสจะต้องทราบว่าลักษณะของผู้ปกครองคริสตจักรที่ดีเป็นอย่างไร เปาโลกล่าวไว้หลายประการ เช่น ไม่เป็นคนเย่อหยิ่ง ไม่เป็นคนเลือดร้อน ไม่เป็นนักเลงสุรา เป็นต้น[5]ประการที่สองคือ ต้องการให้ทิตัสสั่งสอนคนในเกาะครีตให้ดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง เนื่องจากเปาโลทราบมาว่าชาวครีตเป็นคนไม่ดี[6] จึงสั่งทิตัสเกี่ยวกับชาวครีตว่า "คำที่เขาอ้างนี้เป็นความจริง เหตุฉะนั้นท่านจงต่อว่าเขาให้แรง ๆ เพื่อเขาจะได้มีความเชื่ออันมีหลัก"[7] เปาโลยังได้แนะนำถึง แนวทางการประพฤติตัวที่ดี เช่น ให้เอาจริงเอาจัง มีสติสัมปชัญญะ เป็นคนไม่ส่อเสียด เป็นต้น[8]ประการที่สามคือ ต้องการบอกให้ทิตัสมาพบกันที่เมืองนิโคบุรี หลังจากงานที่เกาะครีตเสร็จสิ้นแล้ว[9]