สถานีย่อยจดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิโมธี ฉบับที่ 2[1] (อังกฤษ: The Second Epistle of Paul to Timothy) เป็นหนังสือเล่มที่ 16 ของคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาใหม่ เป็นหนึ่งใน "จดหมายฝากศิษยาภิบาล" อันได้แก่ "จดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิโมธี ฉบับที่ 1" "จดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิโมธี ฉบับที่ 2" และ "จดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิตัส"หนังสือเล่มนี้แต่เดิมเป็นจดหมายฉบับที่สองซึ่งเปาโลอัครทูต เขียนถึงทิโมธี ในประโยคแรกของตัวจดหมายระบุว่าผู้เขียนคือเปาโล และจากการอ้างอิงอื่น ๆ ก็ยืนยันตรงกัน หลังจากที่จดหมายฉบับแรกถูกเขียนถึงทิโมธีในราวปีค.ศ. 64 ต่อมาในปีค.ศ. 66 เปาโลถูกจำคุกอีกครั้งในกรุงโรม ซึ่งขณะนั้นอยู่ภายใต้การปกครองของจักรพรรดิเนโร ในจดหมายฉบับที่สองของเปาโลที่เขียนถึงทิโมธี มีหลายข้อความที่ เปาโลอ้างว่ากำลังถูกคุมขังอยู่[2] ดังนั้น จดหมายฉบับนี้น่าจะถูกเขียนขึ้นในปีค.ศ. 66 นั้นเองตามประวัติศาสตร์เปาโลถูกจำคุกหลายครั้ง ระยะเวลาในการถูกจำคุกแต่ละครั้งอาจจะสั้นบ้าง หรืออาจจะยาวนานบ้าง แต่ครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งที่ทรมานที่สุด เนื่องจากคุกที่ใช้จองจำอยู่เป็นคุกใต้ดิน และถูกคุมขังเป็นเวลาเกือบสองปี แต่อย่างไรก็ตาม งานประกาศข่าวประเสริฐยังเมืองต่าง ๆ ตามที่ได้วางแผนไว้สำเร็จลงแล้ว[3] เปาโลทราบดีว่าวาระสุดท้ายของชีวิตใกล้เข้ามาแล้ว[4] ดังนั้น จึงเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงทิโมธี เพื่อกำชับเรื่องต่าง ๆ เป็นครั้งสุดท้าย และก็น่าจะเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายที่เปาโลเขียนก่อนจบชีวิตเช่นกันแม้ว่าจดหมายฉบับนี้จะถูกเขียนขึ้นจากผู้ที่รู้ดีว่า กำลังจะจากโลกนี้ไปแล้ว แต่เนื้อหาในจดหมายฉบับนี้ไม่มีอะไรบ่งบอกถึงความเสียใจ ท้อแท้ หรือสิ้นหวัง แต่กลับเต็มไปด้วยความกล้าหาญและพลัง[5] เปาโลมีจุดประสงค์ 4 ประการในการเขียนจดหมายฉบับนี้ประการแรกคือ ต้องการให้ทิโมธีมาพบก่อนที่เปาโลจะเสียชีวิต[6] น่าจะเป็นเพราะสาเหตุสองประการ หนึ่งคือ ต้องการกำชับเรื่องต่าง ๆ กับทิโมธีเป็นการส่วนตัว ซึ่งจะละเอียดและดีกว่าการเขียนในจดหมาย สองคือ ขณะนั้นไม่มีใครอยู่กับเปาโลเลย ยกเว้นลูกาคนเดียว[7] เปาโลจึงต้องการให้ทิโมธีมาเยี่ยมประการที่สองคือ ต้องการเตือนให้ทิโมธีใช้ของประทานที่มี เพื่อทำงานของพระเจ้า[8] ทิโมธีเกิดในตระกูลที่มีพื้นฐานความเชื่อคริสเตียนที่ดี คือ ตั้งแต่บรรรพบุรุษรุ่นยายชื่อ โลอิส ได้ถ่ายทอดความเชื่อมายังแม่ชื่อ ยูนีส และมาจนถึงตัวทิโมธี[9] เปาโลจึงขอให้ทิโมธีทำงานของพระเจ้าอย่างกล้าหาญ[10]ประการที่สามคือ ต้องการให้ทิโมธีเข้มแข็งในการทำงานของพระเจ้า เพราะจากประสบการณ์ของเปาโลในการรับใช้พระเจ้ามักพบความยากลำบากและอุปสรรคอยู่บ่อย ๆ จึงต้องการให้กำลังใจ โดยการเขียนตรง ๆ ว่า "แท้จริงบรรดาคนที่ปรารถนาจะดำเนินชีวิตตามทางของพระเจ้า ในพระเยซูคริสต์จะถูกกดขี่ข่มเหง"[11] และเปาโลยังได้เล่าเรื่องความลำบากต่าง ๆ ที่ประสบมาให้ฟังอีกด้วยประการสุดท้ายคือ ต้องการให้ทิโมธียืนหยัดต่อสู้ในยุคสุดท้ายนี้ได้เปาโลกล่าวถึงคนในยุคสุดท้ายว่า จะเห็นแก่ตัว เห็นแก่เงิน ไม่เชื่อฟังคำบิดามารดา ฯลฯ[12] และเน้นกับทิโมธีว่า "แต่ฝ่ายท่านจงดำเนินต่อไปในสิ่งที่ท่านเรียนรู้แล้วและได้เชื่ออย่างมั่นคง ท่านก็รู้ว่าท่านได้เรียนมาจากผู้ใด"[13]