พื้นที่อันห่างไกลแห่งนี้มีชาวทิเบตและเชียงตั้งรกรากอยู่มานานหลายศตวรรษ แต่ไม่ได้มีการสำรวจอย่างเป็นทางการจนกระทั่งปี พ.ศ. 2515 มีการทำธุรกิจตัดไม้อย่างหนักจนถึงปี พ.ศ. 2522 ซึ่งรัฐบาลจีนได้สั่งห้ามกิจการดังกล่าว และประกาศพื้นที่นี้เป็นอุทยานแห่งชาติในปี พ.ศ. 2525 จนกระทั่ง พ.ศ. 2527 จึงได้เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชม โดยการวางกฎระเบียบและสถานที่ต่างๆภายในอุทยานเสร็จสมบูรณ์ใน พ.ศ. 2531 และในปี พ.ศ. 2535 องค์การยูเนสโกได้ประกาศพื้นที่นี้ให้เป็นมรดกโลก และเป็น World Biosphere Reserve ใน พ.ศ. 2540

ตั้งแต่เริ่มเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชม จำนวนนักท่องเที่ยวได้เพิ่มมากขึ้นทุกปี โดยในปีเช่น

• พ.ศ. 2527 มีนักท่องเที่ยวจำนวน 5,000 คน
• พ.ศ. 2534 มีนักท่องเที่ยวจำนวน 170,000 คน
• พ.ศ. 2538 มีนักท่องเที่ยวจำนวน 160,000 คน
• พ.ศ. 2540 มีนักท่องเที่ยวจำนวน 200,000 คน

โดยเป็นชาวต่างชาติประมาณ 3,000 คน ปี

• พ.ศ. 2545 มีนักท่องเที่ยวจำนวน 1,190,000 คน
• พ.ศ. 2547 มีนักท่องเที่ยวเฉลี่ยวันละ 7,000 คน