พิธีเซ่นไหว้ (แบบจีน) (จีน: 祭祀; พินอิน: Jìsì) ประเพณีการประกอบพิธีกรรมบูชาในศาสนาชาวบ้านจีนและลัทธิเต๋านั้นวิวัฒนาการมาจาก "บูชายัญ" ของจีนโบราณ ซึ่งหมายถึงการบวงสรวงเครื่องเซ่นไหว้ต่าง ๆ เช่น ธูป เทียน สุรา น้ำ เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ ผ้า และหยก (ในแบบธรรมเนียมปฎิบัติของเครื่องสังเวยแบบลัทธิขงจื๊อแบบดั้งเดิม) โดยการอุทิศถวายหรือสวดมนต์ต่อเทพเจ้า นักพรต หรือบรรพชน ซึ่งในปัจจุบันการบวงสรวงสังเวยโดยเครื่องเซ่นสังเวยของสมัยใหม่จะไม่มีพิธีการที่มีลักษณะการบูชาในสมัยโบราณ เช่น การบูชายัญและการสังเวยบางประการเป็นต้นในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของการผสมผสานวัฒนธรรม การบวงสรวงบูชาในวัฒนธรรมลัทธิขงจื๊อไม่เพียงแต่มีแง่มุมทางศาสนาเท่านั้น แต่ยังมีความหมายคือการระลึกถึงคุณงามความดีและคุณธรรมของสิ่งที่สักการะบูชาอีกด้วย โดยมักจะให้ความสำคัญที่สุดแด่บรรพชนที่ที่ล่วงลับแล้วสูงสุด[1]