ซัวเอี๋ยม มีชื่อในสำเนียงจีนกลางว่าไช่ เหยี่ยน (จีน: 蔡琰; พินอิน: Cài Yǎn; เกิดเมื่อ 168 เสียชีวิตเมื่อ 224)[1] ชื่อรองว่า เหวินจี (文姬) เป็นที่รู้จักในชื่อ ไช่ เหวินจี (蔡文姬) เป็นกวีและคีตกวีหญิงชาวจีนซึ่งมีชีวิตอยู่ในปลายสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออก เป็นธิดาของซัวหยง (蔡邕 ไช่ ยง)เดิมนางมีชื่อรองว่า เจาจี (昭姫) แต่เปลี่ยนเป็น เหวินจี ในช่วงราชวงศ์จิ้น เพราะอักษร "เจา" พ้องกับชื่อของซือหม่า เจาหรือสุมาเจียว (司馬昭) บิดาของสุมาเอี๋ยน (司馬炎 ซือหม่า เหยียน) ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์จิ้นในช่วงหนึ่งของชีวิต นางถูกชาวซฺยงหนูจับเป็นเชลย และอยู่กับชนเหล่านั้นจนกระทั่ง ค.ศ. 207 เมื่อโจโฉ (曹操 เฉา เชา) อัครมหาเสนาบดีแห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ใช้เงินมหาศาลไถ่นางคืนมาตุภูมิ