ทางรถไฟสายภูเขาแห่งอินเดีย (อังกฤษ: Mountain railways of India) หมายถึงรถไฟสายต่าง ๆ ที่สร้างและวิ่งไปตามภูเขาในประเทศอินเดีย ปัจจุบันทางรถไฟสายภูเขาจำนวนสามสาย ได้แก่ สายดาร์จีลิงหิมาลัย, สายภูเขานิลคีรี และสายกาลกา-ศิมลา ซึ่งได้รับสถานะแหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก นอกจากนี้ยังมีสายเขามาเตรันที่อยู่ในรายชื่อแหล่งมรดกโลกขั้นต้น (Tentative)[1] ทั้งสี่สายที่กล่าวมาเป็นรางรถไฟแบบเกจแคบ และสายนิลคีรียังเป็นรางรถไฟแบบแร็คแห่งเดียวในอินเดียทางรถไฟสายภูเขาบางสาย เช่น สายลุมดิง-พาทารปุระ ได้ถูกปรับเป็นทางรถไฟแบบ 1,676 mm (5 ft 6 in) เกจกว้าง ซึ่งเป็นแบบมาตรฐานของประเทศ บางสาย เช่น สายหุบเขากังครา กำลังอยู่ภายใต้การปรับปรุงเพื่อเป็นแบบเกจกว้าง บางสาย เช่น สายชัมมู-พรมูลละ กำลังก่อสร้างอยู่ และนอกจกานี้ยังมีอีกหลายสายที่อยู่ในระยะวางแผน เช่น ศรีนคร–เลห์, พิลาสปุระ-เลห์, ชัมมู-ปูฉ และ โจตจารธาม โดยทางรถไฟที่สร้างใหม่เหล่านี้จะสร้างด้วยเกจขนาด 1,676 mm (5 ft 6 in) ทั้งสิ้น