เมนูนำทาง
ปัญหาสิ่งแวดล้อมในประเทศอัฟกานิสถาน
น้ำจืดส่วนใหญ่ของอัฟกานิสถานไหลตามแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวไปยังประเทศเพื่อนบ้าน[36][37] สิ่งนี้เป็นประโยชน์ต่อธรรมชาติของประเทศเหล่านั้น แต่ไม่ใช่อัฟกานิสถาน[38][39][40][41][42] ภัยคุกคามหลักต่อการจัดหาน้ำของอัฟกานิสถานคือภัยแล้ง ซึ่งสร้างปัญหาการขาดแคลนน้ำของชาวอัฟกานิสถานหลายล้านคนในอดีต[43][44] วิกฤตการณ์ทางการเกษตรที่เกิดขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2538 ถึง พ.ศ. 2544 ได้ขับเคลื่อนครอบครัวหลายพันครอบครัวจากชนบทสู่เมือง[45] เพื่อแก้ปัญหาภัยแล้ง ได้มีการเจาะบ่อน้ำลึกเพื่อการชลประทาน ซึ่งช่วยลดระดับน้ำใต้ดิน ระบายน้ำใต้ดินเพิ่มเติม ซึ่งต้องอาศัยน้ำฝนมาทดแทน[24]
จากข้อมูลของยูนิเซฟ มีเพียงประมาณ 67% ของประชากรอัฟกานิสถานเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงน้ำดื่มสะอาดได้[46] จำนวนนี้คาดว่าจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในอนาคต[47] โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรุงคาบูลหลังจากเขื่อน Shah wa Arus และ Shahtoot เสร็จสิ้น โดยประเทศหลักที่ช่วยให้อัฟกานิสถานจัดการทรัพยากรน้ำได้ดีขึ้นคืออินเดียและเยอรมัน[37][48][49]
ระหว่างปี พ.ศ. 2541 ถึง พ.ศ. 2546 พื้นที่ชุ่มน้ำ Sistan ประมาณ 99% แห้งแล้ง เป็นผลจากความแห้งแล้งอย่างต่อเนื่องและขาดการจัดการน้ำที่ดี[50] พื้นที่ชุ่มน้ำซึ่งเป็นพื้นที่สำคัญสำหรับสำหรับการเพาะพันธุ์นกน้ำที่อพยพมา รวมทั้งนกดัลเมเชียน เพลิแคนและนกเป็ดน้ำลายหินอ่อน ได้ให้น้ำเพื่อการชลประทานทางการเกษตรมาเป็นเวลาอย่างน้อย 5,000 ปี พวกมันถูกเลี้ยงโดยแม่น้ำ Helmand และ Farah ซึ่งต่ำกว่าค่าเฉลี่ย 98% ในปีที่แห้งแล้งระหว่างปี พ.ศ. 2544 – 2546 เช่นเดียวกับในพื้นที่อื่น ๆ ของประเทศ การสูญเสียพืชพรรณธรรมชาติส่งผลให้เกิดการพังทลายของดิน ทำให้พายุทรายพัดถล่มหมู่บ้านมากถึง 100 แห่งภายในปี พ.ศ. 2546[15]
อ่างเก็บน้ำของเขื่อน Kajaki ในจังหวัด Helmand ที่มีทางน้ำล้นอ่างเก็บน้ำและเขื่อนที่สำคัญบางแห่งมีดังต่อไปนี้:
เมนูนำทาง
ปัญหาสิ่งแวดล้อมในประเทศอัฟกานิสถานใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: ปัญหาสิ่งแวดล้อมในประเทศอัฟกานิสถาน