ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2545 พลเมืองอัฟกานิสถานกว่า 5 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในปากีสถานและอิหร่านได้เดินทางกลับไปยังอัฟกานิสถาน หลายคนตั้งรกรากอยู่ในเมืองใหญ่ โดยเฉพาะในกรุงคาบูล กันดะฮาร์ เฮราต มะซารีซารีฟ และจาลาลาบัด

มลพิษทางอากาศ

มลพิษทางอากาศในเมืองใหญ่ของอัฟกานิสถานกำลังเป็นปัญหาร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชน[51] ชาวกรุงคาบูลต้องทนทุกข์ทรมานจากมลพิษทางอากาศมากที่สุด[52] ชาวคาบูลกว่า 2,000 คนเสียชีวิตจากมลพิษทางอากาศในแต่ละปี[53] ยานพาหนะจำนวนมากในเมืองเป็นสาเหตุหลักของการเกิดมลพิษเหล่านี้[54]

ในระดับประเทศ มีคนประมาณ 5,000 คนเสียชีวิตจากมลพิษทางอากาศ[55][56][57] โดยมีแหล่งข่าวบางแห่งระบุจำนวนผู้เสียชีวิตที่สูงกว่ามากในอดีต[58] และยานพาหนะยังถูกตำหนิว่าเป็นต้นเหตุของมลพิษทางอากาศในเมืองอื่น ๆ เช่นกัน[59]

ของเสียและอุตสาหกรรม

อัฟกานิสถานขาดระบบบำบัดน้ำเสียที่เหมาะสมมาเป็นเวลานาน[60][61] ในปี พ.ศ. 2545 โครงการสิ่งแวดล้อมแห่งสหประชาชาติพบว่าการขาดระบบการจัดการขยะทำให้เกิดสภาพที่เป็นอันตรายในพื้นที่เมืองหลายแห่ง[15] ในเขต 5 และ 6 ของกรุงคาบูล ขยะในครัวเรือนและทางการแพทย์ถูกทิ้งบนถนน ของเสียจากมนุษย์ถูกบรรจุอยู่ในท่อระบายน้ำเปิด ซึ่งไหลลงสู่แม่น้ำคาบูลและปนเปื้อนในน้ำดื่มของเมือง

มีการใช้พื้นที่ทิ้งขยะในเมืองแทนการฝังกลบที่มีการจัดการในกรุงคาบูล กันดะฮาร์ และเฮราต โดยมักไม่มีการปกป้องแม่น้ำและแหล่งน้ำใต้ดินในบริเวณใกล้เคียง ขยะทางการแพทย์จากโรงพยาบาลบางครั้งถูกกำจัดในที่ทิ้งขยะร่วมกับขยะอื่น ๆ ของเมือง ทำให้น้ำและอากาศปนเปื้อนด้วยแบคทีเรียและไวรัส

การขาดการจัดการสิ่งปฏิกูลไม่ใช่เรื่องเฉพาะในกรุงคาบูล ในเขตชานเมืองท่อระบายน้ำแบบเปิดเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับการบำบัดน้ำเสียนั้นไม่ใช่ น้ำประปาในเมืองส่วนใหญ่ปนเปื้อนเชื้อ Escherichia coli และแบคทีเรียอื่น ๆ

โรงกลั่นน้ำมัน เป็นอีกแหล่งหนึ่งของการปนเปื้อนในน้ำที่ เฮราต และ มะซารีซารีฟ การรั่วไหลของน้ำมันดิบ ซึ่งไม่มีการควบคุมและมีไฮโดรคาร์บอนในระดับที่ไม่ปลอดภัยมีไหลลงสู่แหล่งน้ำในที่อยู่อาศัยของประชาชน

การทิ้งกากนิวเคลียร์โดยปากีสถาน

ในปี 2551 รัฐบาลอัฟกานิสถานระบุว่ากำลังสอบสวนข้อกล่าวหาว่าปากีสถานทิ้งกากนิวเคลียร์ บริเวณทางตอนใต้ของอัฟกานิสถานระหว่างการปกครองของตอลิบานในช่วงปลายทศวรรษ 1990[62]