พม่าตอนบน (อังกฤษ: Upper Burma; พม่า: အထက်မြန်မာပြည်) บางครั้งเรียก พม่าแท้ (Real Myanmar) เป็นพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ของพม่า ครอบคลุมบริเวณมัณฑะเลย์และรอบนอก (ปัจจุบันคือเขตมัณฑะเลย์, เขตซะไกง์ และเขตมะกเว) และอาจกล่าวอย่างกว้าง ๆ โดยรวมรัฐกะชีนและรัฐชานไว้ด้วยในภาษาพม่า ประชาชนที่มาจากพม่าตอนบนมักเรียกว่า อะญาต้า (အညာသား) ในขณะที่ประชาชนที่มาจากพม่าตอนล่างจะเรียกว่า เอาะต้า (အောက်သား)บริเตนนำชื่อนี้มาใช้เพื่ออ้างถึงพื้นที่ตอนกลางและตอนเหนือของพม่า หลังจากสิ้นสุดสงครามพม่า-อังกฤษครั้งที่สอง ใน พ.ศ. 2395 ดินแดนพม่าตอนล่างถูกจักรวรรดิบริติชยึด ขณะที่พม่าตอนบนยังคงเป็นอิสระภายใต้การปกครองของอาณาจักรโก้นบอง จนกระทั่งสิ้นสุดลงหลังสงครามพม่า-อังกฤษครั้งที่สาม พ.ศ. 2428 พม่าตอนบนในประวัติศาสตร์มักเป็นที่รู้จักกันในฐานะอาณาจักรของชาวพม่าเพราะประชาชนส่วนใหญ่เป็นชาวพม่า (ในขณะที่พม่าตอนล่างเป็นที่มั่นและศูนย์กลางประวัติศาสตร์ของชาวมอญจนถึงพุทธศตวรรษที่ 24) ในขณะที่พื้นที่บริเวณพรมแดนตามที่รัฐบาลอาณานิคมกำหนดไว้ได้แก่พื้นที่ของชนกลุ่มน้อย เช่น รัฐกะชีน รัฐชานความแตกต่างระหว่างพม่าตอนบนกับพม่าตอนล่างยังมีอยู่ในบางหน่วยงานของรัฐบาล (เช่น กระทรวงศึกษาธิการของพม่ามีหน่วยงานที่ได้รับมอบหมายให้ประจำที่พม่าตอนบนและพม่าตอนล่าง) และหนังสือพิมพ์บางฉบับมีความแตกต่างกันในพม่าตอนบนและตอนล่าง เช่นในหนังสือพิมพ์ เดอะเมียนมาไทม์ แต่โดยส่วนใหญ่มักกล่าวถึงเหตุการณ์และข่าวในพม่าตอนบนเป็นหลัก[1] ในแง่ของความแตกต่างทางด้านภาษาศาสตร์มีความแตกต่างเล็กน้อย ระหว่างภาษาพม่าที่พูดในพม่าตอนบนกับตอนล่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเลือกคำศัพท์ (เช่นศัพท์เกี่ยวกับเครือญาติที่แยกกันระหว่างครอบครัวทางแม่และทางพ่อซึ่งไม่มีการพูดในพม่าตอนล่าง) อย่างไรก็ตามภาษาพม่ามีผู้พูดทั่วไปตามเขตแม่น้ำอิรวดี รวมถึงบริเวณดินแดนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำและเขตชายฝั่งในพม่าตอนล่าง