พราหมณ์กัมพูสวยัมภูวะเป็นบรรพบุรุษของเผ่ากัมพุชและกษัตริย์แห่งอริยะเทศ[1] พระองค์ได้รับการยกย่องและมีรายชื่ออยู่ท่ามกลางปราชญ์ นักรบ และผู้พิชิตชาวฮินดู ร่วมกับพระพรหมฤๅษีอคัสตยะ, พระเจ้านรสิงหวรมันที่ 1, พระเจ้าราเชนทรโจฬะที่ 1, พระเจ้าอโศกมหาราช, พระเจ้าปุษยมิตรศุงคะ และคนอื่นๆในโศฺลก (สันสกฤต: श्लोक โรมัน: śloka หรือ shloka) ที่ 22 ของเพลงสวดจากวรรณคดีเอกัตมตาสโตตระ (สันสกฤต: स्तोत्र โรมัน: stotra) ในคัมภีร์พระเวท[2]

นักวิชาการอย่างศาสตราจารย์ยอร์ช เซเดส์ได้อ้างถึงคำจารึกของตำนานราชวงศ์กัมพูชาในศตวรรษที่ 10 ซึ่งพราหมณ์ฤาษีกัมพูสวยัมภูวะและนางอัปสร (สันสกฤต: अप्सराः อปฺสราะ, พหูพจน์ अप्सरसः อปฺสรสะ; บาลี: อจฺฉรา) ชื่อเมรา[3]ร่วมกันก่อตั้งราชวงศ์สุริยะของกัมพูชา (กัมพู-เมรา) ซึ่งเริ่มต้นด้วยพระเจ้าศรุตวรมันผู้ปกครองอาณาจักรเจนละและพระเจ้าเศรษฐวรมันพระโอรสศาสตราจารย์ยอร์ช เซเดส์ เสนออีกว่าตำนานกัมพูสวยัมภูวะมีต้นกำเนิดในอินเดียตอนใต้ โดยเป็นรุ่นหนึ่งของตำนานการสร้างราชวงศ์กาญจีปัลลวะ[4][5]มีการอ้างว่าชื่อ กัมพูสวยัมภูวะ เป็นชื่อพ้องของ กัมโพช เป็นหัวหน้าพราหมณ์ที่ได้แต่งงานกับพระนางเมราซึ่งได้รับจากพระศิวะ[6]คำว่า กัมพู ถูกระบุว่ากร่อนเสียงมาจากภาษาสันสกฤตมาตรฐานคำว่า กัมโพช[7] นักวิชาการชาวอังกฤษอย่าง C. Lassen, S. Levi, Michael Witzel, J. Charpentier, A. Hoffman, A. B. Keith, A. A. Macdonell, H. W. Bailey และอีกหลายคนได้ย้อนรอยชื่อชาติพันธุ์คำว่า กัมโพชา พบอยู่ในชื่อราชวงศ์คำว่า กัมพูชาเดชาห์ (สันสกฤต: कम्बुजदेशः โรมัน: Kambujadeshah) ในจารึกภาษาเปอร์เซียโบราณ (Parskar Gryhamsutram) สะกดคำว่า กัมโพชา โดยทั่วไปเป็น กัมพุชา[8]มาร์กันเดยาปุราณะ (8.1-6) เช่นเดียวกับในศรีมัทเทวีภควัทปุราณะ (5.28.1-12) ฯลฯ กล่าวถึง กัมโพชา ว่าเป็นเผ่ากัมพู จารึกของพระเจ้าอโศกพระบรมราชโองการที่ 5 และ 13 ตั้งอยู่ที่เปศวาร์ เขียนคำว่า กัมโพช เป็น กัมโพย หรือ กัมโพ งานเขียนของชาวมุสลิมจำนวนมากในยุคกลางสะกดชื่อเผ่า กัมโพช เป็น กัมพู หรือไม่ก็ กัมโพ ในตำราและจารึกภาษาสันสกฤตและบาลีโบราณจะเห็นได้ชัดว่าศัพท์ กัมพู/กัมโพ เป็นรูปแบบที่กร่อนเสียงของ กัมพุช/กัมโพช และเกี่ยวข้องกับคำว่า กัมโพชา