พายุไต้ฝุ่นทิป (อังกฤษ:Typhoon Tip) เป็นที่รู้จักในประเทศฟิลิปปินส์ว่า พายุไต้ฝุ่นวาร์ลิง เป็นพายุหมุนเขตร้อนที่ใหญ่และรุนแรงที่สุด[1] เป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนที่ 43, พายุโซนร้อนที่ 19, พายุไต้ฝุ่นที่ 12 และซุปเปอร์ไต้ฝุ่นที่สามของฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิกปี พ.ศ. 2522 พายุลูกนี้พัฒนาจากความไม่สงบในร่องมรสุมเมื่อวันที่ 4 ตุลาคมใกล้กับเกาะโปนเป ประเทศไมโครนีเซีย เริ่มแรกเป็นเพียงพายุโซนร้อนเคลื่อนที่ไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งเป็นขัดขวางการพัฒนาและการเคลื่อนที่ของพายุทิป แต่หลังจากที่พายุเคลื่อนไปทางเหนือไกลขึ้น พายุทิปกลับมีความรุนแรงขึ้น หลังจากผ่านกวม พายุทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วและมีความเร็วลมถึง 305 กม./ชม. (190 ไมล์ต่อชั่วโมง)[nb 1] และมีความกดอากาศที่ต่ำเป็นประวัติการณ์ที่ 870 hPa (25.69 inHg) เมื่อวันที่ 12 ตุลาคม พายุไต้ฝุ่นทิปเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ด้วยเส้นผ่าศูนย์กลาง 2,220 กม. (1,380 ไมล์) หลังจากนั้นพายุไต้ฝุ่นทิปก็อ่อนกำลังลงอย่างช้าๆ ขณะที่ยังคงเคลื่อนที่ต่อไปทางตะวันตกเฉียงเหนือและต่อมาได้เคลื่อนที่ไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ พายุไต้ฝุ่นทิปขึ้นฝั่งที่ทางตอนใต้ของประเทศญี่ปุ่นเมื่อวันที่ 19 ตุลาคมและกลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนเพียงหลังจากนั้นไม่นาน พายุไต้ฝุ่นทิปแม้จะกลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนแต่ยังคงมีขนาดใหญ่และยังคงเคลื่อนที่ไปทางทิศตะวันออก - ตะวันออกเฉียงเหนือเล็กน้อย จนกระทั่งพายุสลายไปที่บริเวณหมู่เกาะอะลูเชียน, รัฐอะแลสกาเมื่อวันที่ 24 ตุลาคมเครื่องบินลาดตระเวนของกองทัพอากาศสหรัฐ ได้ทำการบินไปปฏิบัติภารกิจลาดตระเวนทางอากาศจำนวนถึง 60 ครั้งในบริเวณรอบ ๆ ไต้ฝุ่นทิป ทำให้ไต้ฝุ่นทิปเป็นหนึ่งในพายุหมุนเขตร้อนที่สังเกตเห็นได้ใกล้มากที่สุด[2] ผลจากสภาพอากาศของไต้ฝุ่นทิปนำไปสู่การเสียชีวิตของนาวิกโยธิน 13 รายและมีผู้ได้รับบาดเจ็บ 68 ราย ที่ศูนย์ฝึกที่ค่ายฟูจิในจังหวัดชิซุโอกะ ประเทศญี่ปุ่น และในพื้นที่ต่างๆ ภายในประเทศ พายุไต้ฝุ่นทิปส่งผลให้เกิดน้ำท่วมอย่างหนักและมีผู้เสียชีวิต 42 ราย และในซากเรืออับปางมีผู้เสียชีวิตและสูญหายรวม 44 ราย