ในปี ค.ศ. 1996 ไม่นานก่อนที่โควโมจะเรียนจบที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด วีเซอร์ได้รวมตัวกันเป็นเวลา 2 อาทิตย์เพื่อบันทึกเสียงที่อีเล็กทริกเลดีสตูดิโอส์ ในนครนิวยอร์ก พวกเขาบันทึกเสียงเพลง "วายบาเทอร์?" (Why Bother?), "เกตชู" (Getchoo), "โนอาเทอร์วัน" (No Other One) และ "ไทด์ออฟเซกซ์" (Tired of Sex)[10][11] โดยวีเซอร์หวังที่จะค้นพบอะไรที่ "ลึกกว่า หม่นกว่า และเป็นการทดลองมากกว่า"[11] ทีน่าจะดูดีกว่าวงแสดงสดที่คล้ายคลึงกัน[12] หลังจากจบการบันทึกเสียงครั้งนี้ วงตัดสินใจไม่จ้างโปรดิวเซอร์ เพราะรู้สึกว่า "จะเป็นการที่ดีที่สุดสำหรับเราหากเราบันทึกเสียงด้วยตัวเอง"[13] เพื่อที่จะทำให้อัลบั้มดูสด ดิบ โดยโควโม, ไบรอัน เบลล์ มือกีตาร์ และมือเบส แมตต์ ชาร์ป บันทึกเสียงร้อง ด้วยไมโครโฟน 3 อันที่เรียงตามกัน แทนที่จะบันทึกซ้ำ (overdub) แยกออกไป[14]

ขณะที่โควโมศึกษาที่ฮาร์วาร์ด สมาชิกคนอื่นของวงได้ทำโครงการเพลงอื่นอยู่[15] ชาร์ปได้ประชาสัมพันธ์อัลบั้มแรกของวงของเขาที่ชื่อ เดอะเรนทอลส์ ส่วนเบลล์และมือกลอง แพทริก วิลสัน ทำงานกับวงของพวกเขาที่ชื่อ สเปซทวินส์ และ สเปเชียลกูดเนสส์ ตามลำดับ[10][15] ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1996 ระหว่างที่โควโมพักผ่อนช่วงฤดูหนาว วีเซอร์ได้รวมตัวกันอีกครั้งเป็นระยะเวลา 2 อาทิตย์ เพื่อบันทึกเสียงที่ซาวด์ซิตีสตูดิโอส์ ในแวนนายส์ รัฐแคลิฟอร์เนีย เพื่อทำเพลงให้เสร็จในเพลงที่เขาบันทึกเสียงเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา[16] หลังจากบันทึกเพลงใหม่ "เอลสกอร์โช" (El Scorcho) และ "พิงก์ไทรแองเกิล" (Pink Triangle) วีเซอร์ก็ได้แยกย้ายกันอีกครั้ง ขณะที่โควโมกลับไปศึกษาต่อที่ฮาร์วาร์ด[16]

ระหว่างโควโมพักผ่อนในช่วงฤดูใบไม้ผลิ วีเซอร์รวมตัวกันที่ซาวด์ซิตีสตูดิโอส์ และบันทึกเพลงใหม่ 3 เพลงคือเพลง "เดอะกูดไลฟ์" (The Good Life), "อะครอสส์เดอะซี" (Across the Sea) และ "ฟอลลิงฟอร์ยู" (Falling for You) ก่อนที่โควโมจะกลับไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดเพื่อศึกษาให้จบ[17] วีเซอร์ทำผลงานสุดท้ายในช่วงฤดูร้อนปี ค.ศ. 1996 ในลอสแอนเจลิส ส่วนอีก 2 เพลง "ไอสแวร์อิตส์ทรู" (I Swear It's True) และ "เกตติงอัปแอนด์ลีฟวิง" (Getting Up and Leaving) ก็ถูกตัดออกไปก่อนขั้นตอนการผสมเสียง[18]