ฝ่ายคัดสรรและพัฒนาศิลปินของค่ายเกฟเฟนเรเคิดส์ ทอดด์ ซุลลิแวน อธิบายถึงอัลบั้ม พิงเคอร์ตัน ไว้ว่า "เป็นอัลบั้มที่กล้าหาญมาก" แต่ก็กังวลว่า "อะไรที่จุดประกายให้วงทำงานเช่นนี้ มันอาจอธิบายว่าจะสิ้นสุดจากการเป็นวงป็อป"[24] ค่ายเพลงรู้สึกพอใจกับอัลบั้มนี้และรู้สึกว่า "จะไม่มีใครผิดหวัง"[24]

วีเซอร์ปฏิเสธการทำวิดีโอเพลงเปิดตัว "เอลสกอร์โช" จากสไปก์ จอนซ์ ที่ก่อนหน้านี้เคยทำให้วงเป็นที่รู้จักจากการทำวิดีโอ "อันดัน – เดอะสเวตเตอร์ซอง" (Undone – The Sweater Song) และ "บัดดีฮอลลี" (Buddy Holly) โควโมอธิบายว่า "ผมไม่ต้องการให้เพลงเกิดขึ้นอย่างไม่มีจุดด่างพร้อยในเวลานี้ ผมต้องการสื่อสารความรู้สึกโดยตรงและเพราะผมเขียนเพลงอย่างระมัดระวัง ผมจะไม่ชอบถ้าวิดีโอสื่อสารเพลงผิดพลาด หรือเกินจริง"[20] วิดีโอที่ออกมามีลักษณะวงเล่นในโถงแห่งหนึ่งในลอนแอนเจลิส ที่มีแสงวูบวาบในมิวสิกวิดีโอ[23] มาร์ก โรมาเนก ผู้กำกับมิวสิกวิดีโอลาออกไปหลังจากถกเถียงกับโควโมหลายครั้ง ปล่อยให้โควโมเป็นผู้ตัดต่อมิวสิกวิดีโอเอง[36] วิดีโอเปิดครั้งแรกในรายการ 120 มินิตส์ ทางช่องเอ็มทีวี และได้เปิดออกอากาศพอสมควร[20]

1 วันก่อนวันออกขายของอัลบั้ม พิงเคอร์ตัน ในวันที่ 24 กันยายน ค.ศ. 1996 มีคำสั่งยับยั้งการจองมาจากวงและเกฟเฟน โดยบริษัทรักษาความปลอดภัยในแคลิฟอร์เนีย ที่ชื่อ พิงเคอร์ตัน ได้ฟ้องร้องวีเซอร์และเกฟเฟนในการละเมิดตราสินค้า โดยกล่าวว่า พวกเขาพยายามหาประโยชน์จากการละเมิดนี้[37] ในขณะที่อยู่ระหว่างการยับยั้งการสั่ง บริษัทพิงเคอร์ตันเรียกร้องค่าเสียหาย 2 ล้านเหรียญสหรัฐ และวีเซอร์ไม่สามารถจัดจำหน่าย แจกจ่าย หรือโฆษณาอัลบั้มที่ใช้ชื่อว่า พิงเคอร์ตัน ได้[38] โฆษกของเกฟเฟน เดนนิส เดนนีไฮ ได้ออกมาโต้แย้งว่า "วีเซอร์ได้ใช้ชื่อพิงเคอร์ตันจาก ตัวละครอุปรากรของจาโกโม ปุชชีนี เรื่อง มาดามบัตเตอร์ฟลาย ซึ่งไม่ได้มีเจตนาจะเกี่ยวข้องกับเอกลักษณ์ของบริษัท"[39] โควโมได้เขียนเอกสาร 6 หน้าเกี่ยวกับการเลื่อกชื่ออัลบั้มนี้ ว่า "ทำไมผมถึงเลือกชื่อนี้ และมันได้ผล และมันสำคัญอย่างไร"[40] ศาลยกฟ้องหลังผู้พิพากษาตัดสินว่า "ความเสียหายจากการไม่จำหน่ายพิงเคอร์ตันของเกฟเฟน มีมากกว่าความเสียหายของบริษัทพิงเคอร์ตัน หรือผู้ถือหุ้นอาจได้รับความเสียหายจากการที่ผู้บริโภคอาจเข้าใจผิดกับบริษัทที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับอัลบั้มนี้"[40]

เห็นได้ว่าอัลบั้ม พิงเคอร์ตัน ไม่ได้คาดหวังด้านยอดชาย วีเซอร์รู้สึกกดดันในการทำมิวสิกวิดีโออีกเพลงให้ได้รับความชื่นชอบทางเอ็มทีวี[41] มิวสิกวิดีโอเพลง "เดอะกูดไลฟ์" กำกับโดยโจนาทาน เดย์ตันและแวเลรี ฟาริส แสดงโดยลิน รัชส์คับ ในบทสาวส่งพิซซา โดยได้ใช้มุมกล้องหลายมุมพร้อมกันบนจอภาพแบ่งเป็นส่วน ๆ[41] เกฟเฟนได้รีบเร่งให้ออกวิดีโอเพื่อไม่ให้ยอดขายอัลบั้มแย่ลง แต่ก็ไม่สำเร็จ[42]

ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1996 วงออกทัวร์ทางตะวันออกไกลรวมถึงแสดงในออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ และญี่ปุ่น[43] หลังจากนั้นไม่นานวงกลับมายังบ้านเกิด ลอสแอนเจลิส โดยแพทริก วิลสันและแมตต์ ชาร์ปได้ประชาสัมพันธ์ทางวิทยุในรายการ โมเดิร์นร็อกไลฟ์ เพื่อพยายามให้ยอดขายเข้าชาร์ตอัลบั้มในสหรัฐอเมริกา[43] หลังจากนั้นไม่กี่วัน ในวันที่ 1 พฤศจิกายน วีเซอร์ปล่อยรายชื่อทัวร์ในอเมริกาเหนือที่เวนทูราเทียเตอร์ที่เมืองเวนทูรา รัฐแคลิฟอร์เนีย[43] วันที่ 6 พฤศจิกายน วีเซอร์แสดงเพลงอะคุศติกที่โรงเรียนชอร์เครสต์ไฮสกูล ในซีแอตเทิล เนื่องจากมีการประกวดรางวัลที่ชนะโดยเด็กนักเรียน[42] มีหลายเพลงที่แสดงครั้งนี้ออกขายในปี ค.ศ. 1997 ในอีพีกูดไลฟ์[44] วีเซอร์ยังคงทัวร์ต่อไปจนถึงคริสต์มาส ค.ศ. 1996[45]

ฉบับดีลักซ์และเดโม

เดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2009 คาร์ล คอช เว็บมาสเตอร์ของเว็บไซต์วีเซอร์ เปิดเผยว่าวีเซอร์เตรียมจะออกอัลบั้ม พิงเคอร์ตัน ฉบับดีลักซ์[46] ต่อมา 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 2010 อัลบั้มที่มีการผลิตซ้ำนี้ได้เข้าชาร์ตที่อันดับ 6 ของชาร์ตบิลบอร์ดแคตาลอกอัลบั้มส์[47]

เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม ค.ศ. 2011 โควโมออกผลงานชุดเดโมชุดที่ 3 ของเขา ที่ชื่อ อะโลนทรี: เดอะพิงเคอร์ตันเยียส์ (Alone III: The Pinkerton Years) มีเพลงโดโมที่บันทึกเสียงระหว่างปี 1993 ถึง 1996 ขณะที่โควโมศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และกำลังเขียน พิงเคอร์ตัน และบางเพลงที่เกือบบรรจุอยู่ในงาน ซองส์ฟรอมเดอะแบล็กโฮล์ อัลบั้มนี้ออกขายพร้อมหนังสือ ตั้งชื่อว่า เดอะพิงเคอร์ตันไดอารีส์ (The Pinkerton Diaries) ที่รวบรวมงานเขียนของโควโมในช่วงที่เขียนเพลงอัลบั้มนี้[48]