ในระหว่างช่วง 257 ปีก่อนพุทธศักราช ภาษาอราเมอิกเป็นภาษากลางในตะวันออกใกล้ ก่อนยุคนี้เคยเป็นภาษาประจำชาติของนครรัฐอรามาเนียน ในช่วง 158 ปีก่อนพุทธศักราช กษัตริย์เฮเซกิอาห์แห่งยูดาห์เจรจากับกษัตริย์เซนนาเซริบแห่งอัสซีเรียในระหว่างการล้อมกรุงเยรูซาเลม ทูตของกษัตริย์เฮเซกิอาห์ใช้ภาษาอราเมอิก ต่อมาภาษาอราเมอิกกลายเป็นภาษากลางในระดับนานาชาติ ไม่ใช่ระดับประชาชนทั่วไป ใน 43 ปีก่อนพุทธศักราช กษัตริย์เนบูคัดเนซาร์ที่สองแห่งบาบิโลนทำลายกรุงเยรูซาเล็มและอพยพชาวยิวจำนวนมากไปทางตะวันออก ภาษาอราเมอิกเป็นภาษาที่จำเป็นสำหรับผู้อพยพ หลังจากจักรพรรดิแห่งเปอร์เซียเข้ายึดครองกรุงบาบิโลน ภาษาอราเมอิกกลายเป็นภาษาทางวัฒนธรรมและการเรียนรู้ของชาวยิวด้วย กษัตริย์ดาริอุสที่ 1 ประกาศให้ภาษาอราเมอิกเป็นภาษาราชการสำหรับซีกตะวันตกของจักรวรรดิเมื่อ พ.ศ. 43 ภาษาอราเมอิกจักรวรรดินี้เป็นพื้นฐานของภาษาอราเมอิกไบเบิล