มาตราเอนแฮนซ์ฟูจิตะ (
อังกฤษ: Enhanced Fujita scale, หรือ EF-Scale) เป็นมาตราฉบับปรับปรุงของ
มาตราฟูจิตะ โดยได้รับการแก้ไขเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงการสำรวจและการตรวจสอบความเสียหายของ
พายุทอร์นาโด เพื่อปรับความเร็วลมให้ใกล้เหมาะสมกับความเสียหายจากพายุที่อยู่ในระดับนั้นมากขึ้น รวมถึงมีการสร้างมาตรฐานในการอธิบายสิ่งที่คลุมเครือในก่อนหน้านี้ได้ดียิ่งขึ้น และการเพิ่มระดับของความเสียหายให้มากขึ้นและอธิบายตัวแปรต่าง ๆ เช่นคุณภาพสิ่งก่อสร้างให้ดียิ่งขึ้นมาตรานี้ได้ถูกเผยแพร่สู่สาธารณะโดย National Weather Service (NWS) ซึ่งเป็นหน่วยงานรัฐบาลกลางของ
สหรัฐ ในการประชุม American Meteorological Society ใน
แอตแลนตาเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2549 มันถูกพัฒนามาตั้งแต่ปี 2543 ถึง 2547 โดยเป็นโครงการปรับปรุง
มาตราฟูจิตะของ National Wind Institute ที่ Texas Tech University โดยทางมหาวิทยาลัยได้รวบรวมผู้เชี่ยวชาญด้านอุตุนิยมวิทยาและวิศวกรโยธาจำนวนมากมาช่วยเหลือในการพัฒนาโครงการนี้
[1]มาตราส่วนนี้ถูกใช้เป็นครั้งแรกในสหรัฐอเมริกาหนึ่งปีหลังจากการประกาศสู่สาธารณะ เมื่อบางส่วนของ
รัฐฟลอริด้าตอนกลางถูกพายุทอร์นาโดหลายลูกเข้าปะทะ ซึ่งเป็นพายุที่รุนแรงเป็นอย่างมากโดยได้ระดับ EF3 ในระดับใหม่ มาตราเอนแฮนซ์ฟูจิตะถูกใช้เป็นครั้งแรกใน
แคนาดาเมื่อพายุทอร์นาโดเกิดขึ้นใกล้เมืองเชลเบิร์น
รัฐออนแทรีโอ เมื่อวันที่ 18 เมษายน 2557 โดยเป็นพายุระดับ EF1
[2]