ยารักษาภาวะโรคอ้วน จะออกฤทธิ์ ตามกลไกข้อหนึ่งหรือหลายข้อต่อไปนี้ :

• กดศูนย์ควบคุมความอยากอาหาร. สารแคทิโคลามีน และอนุพันธุ์ (เช่น เฟนเทอร์มีน และ ยาที่มี สารแอฟเฟตามีน รวมอยู่ด้วย) เป็นสารที่ทำหน้าที่หลักในการกดศูนย์ควคุมนี้, แม้แต่ยาในกลุ่มอื่น ๆ ได้แก่ ยาต้านอาการซึมเศร้า และยาปรับอามรมร์ก็จะมีผลเล็กน้อยในการกดความอยากอาหารด้วย (ดูหัวข้อ: บิวโพรไพโอน และ โทพิราเมท). ในอนาคต ยาที่ออกฤทธิ์ยับยั้งตัวจับ ตัวจับแคนาบินอยด์ อาจมีผลต่อการกดความอยากอาหารด้วย.[10]
• เพิ่มกระบวนการ เมตาบอลิสม ของร่างกาย
• ออกฤทธิ์โดยตรงต่อกระบวนการดูดซึมสารอาหารของร่างกาย. ตัวอย่างเช่น, โอลิทแสตท (ที่รู้จักกันในชื่อของเซนิคาล และ แอลไล) จะยับยั้งการสลายของไขมัน ดังนั้นจึงป้องกันการดูดดซึมของไขมัน. อาหารเสริมไฟเบอร์ที่มีจำหน่ายทั่วไป ได้แก่ กลูโคมาแนน และ กัวกัม ได้ถูกนำมาใช้ในการยับยั้งการย่อยอาหารและทำให้การดูดซึมพลังงานลดลงด้วย

ยากลุ่มทำให้เบื่ออาหาร ในเบื้องต้นได้ถูกนำมาใช้ในการกดความอยากอาหาร, แต่ยากลุ่มนี้ส่วนใหญ่จะมีฤทธิ์เป็น สารกระตุ้น ด้วย (เช่นเด็กเซอดรีน), และ จะทำให้ผู้ป่วยนำไปใช้ผิดวัตถุประสงค์ในการที่จะนำมากดความอยากอาหาร (เช่น. ดิจ๊อกซิน).