ยาลดความอ้วนบางตัวมีอาการข้างเคียงรุนแรง และอาจทำให้ตายได้, ยา เฟน-เฟน เป็นตัวอย่างที่รู้จักกันดี. ยาเฟน-เฟนได้รับการรายงานจาก FDA ว่า ทำให้ผลการตรวจการทำงานของหัวใจผิดปกติ เกิดปัญหากับลิ้นหัวใจ และพบน้อยรายที่เกิดโรคลิ้นหัวใจ[40] หนึ่งในนี้ ซึ่งไม่ใช่รายแรก เป็นการเตือนจากท่านเซอร์ อาร์เธอร์ แมคแนลตี้, หัวหน้าของเมดิคอล ออฟฟิซ (ประเทษอังกฤษ). ในตอนต้นปี 1930 เขาเตือนให้มีการต่อต้านการใช้ ไดไนโตรฟีนอล ซึ่งเป็นยาที่ใช้ลดความอ้วน และการใช้ไธรอยด์ฮอร์โมนที่ไม่เหมาะสมในการลดน้ำหนัก.[41][42] อาการข้างเคียงที่พบจะมาจากกระบวนการเมตาบอลิสมของยา. ยาที่กระตุ้น โดยทั่วไปจะทำให้เกิดความเสี่ยงในการเกิด ภาวะความดันโลหิตสูง, หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ และเต้นเร็ว ต้อหิน การติดยา, พักผ่อนได้น้อย, วุ่นวาย, และ นอนไม่หลับ.

ยาตัวอื่น ๆ, โอลิทสแตท, ยับยั้งการดูดซึมไขมัน, และทำให้มีการถ่ายอุจจาระเป็นน้ำมันตลอดเวลา (สะเทียทอเรีย), อุจจาระเป็นน้ำมัน, ปวดท้อง, และ ท้องอืด.[43] ยาตัวที่ออกแบบให้เหมือนกับยาที้ใช้ในการรักษาโรคเบาหวานชนิดที่ 2 คือ อะคาโบ๊ส; ซึ่งจะมีบางส่วนที่จะยับยั้งการดูดซึมคาร์โบไฮเครท ที่บริเวณลำไส้เล็ก และ มีอาการข้างเคียง เหมือนกัน คือ ปวดท้อง และ ท้องอืด.[44]