งานวิจัยพบว่า ความผิดปกติทางจิตมากมายสัมพันธ์กับระดับวิตกจริตที่สูงขึ้น เมื่อเทียบกับกลุ่มประชากรทั่วไป[3][19][20]รวมทั้งความผิดปกติทางอารมณ์ (mood disorder) ต่าง ๆ เช่น โรคซึมเศร้า โรคอารมณ์สองขั้ว โรควิตกกังวล ความผิดปกติเกี่ยวกับการรับประทาน (eating disorder) และโรคจิตเภท, และความผิดปกติอื่น ๆ รวมทั้ง schizoaffective disorder, dissociative identity disorder, และ hypochondriasisแต่ความผิดปกติทางอารมณ์ (mood) สัมพันธ์กับระดับวิตกจริต สูงกว่าความผิดปกติอย่างอื่น ๆ[3]

ความผิดปกติทางบุคลิกภาพ (Personality disorder) ดังที่มีรายชื่ออยู่ใน DSM-IV โดยทั่วไปสัมพันธ์กับระดับวิตกจริต ที่สูงขึ้น[3][21]งานวิเคราะห์อภิมานหนึ่งพบว่าความผิดปกติทางบุคลิกภาพต่าง ๆ รวมทั้งแบบก้ำกึ่ง แบบหวาดระแวง (paranoid) แบบจิตเภท (schizotypal) แบบหลีกเลี่ยง (avoidant) และแบบพึ่งพา (dependent) ล้วนแต่สัมพันธ์กับระดับวิตกจริตอย่างมีนัยสำคัญ (คือมีระดับสหสัมพันธ์ระหว่าง .28-.49)ส่วนความผิดปกติทางบุคลิกภาพที่เหลือ คือ แบบหลงตัวเอง (narcissistic) และแบบ histrionic มีสหสัมพันธ์น้อยหรือไม่สำคัญกับระดับวิตกจริต