จุดกำเนิด

เมื่อปี ค.ศ. 1994[16] ผู้กำกับ เจมส์ คาเมรอน เขียนโครงร่างของ อวตาร จำนวน 80 หน้า โดยได้รับแรงบัลดาลใจจาก หนังสือบันเทิงคดีวิทยาศาสตร์ทุกเล่ม ที่เขาเคยอ่านในวัยเด็กและนวนิยายผจญภัยโดย เอ็ดการ์ ไรซ์ เบอร์โรห์ส และ เอช. ไรเดอร์ แฮกเกริด[15] เมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1996 หลังคาเมรอนถ่ายทำ ไททานิก เสร็จ เขาประกาศว่าจะถ่ายทำ อวตาร โดยจะใช้ประโยชน์จากนักแสดงที่มาจากการสังเคราะห์หรือใช้ภาพที่สร้างจากคอมพิวเตอร์[18] โครงการจะมีมูลค่า 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐและมีนักแสดงอย่างน้อยหกคนในบทบาทนักแสดงนำ ที่ดูเหมือนจะมีจริง แต่ไม่มีอยู่จริงในโลกทางกายภาพ[55] ดิจิตอล โดเมน บริษัทสร้างเทคนิคพิเศษซึ่งคาเมรอนเป็นหุ้นส่วนได้เข้าร่วมโครงการนี้ งานสร้างควรจะเริ่มต้นช่วงกลางปี ค.ศ. 1997 และกำหนดฉาย ค.ศ. 1999[17] อย่างไรก็ตามคาเมรอนรู้สึกว่าเทคโนโลยีไม่สอดคล้องกับเรื่องราวและวิสัยทัศน์ที่เขาตั้งใจจะเล่า เขาตัดสินใจที่จะให้ความสนใจกับการทำสารคดีและปรับแต่งเทคโนโลยีในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า มีการเปิดเผยใน บูมเบิร์กบีสนิสวีก ว่า ทเวนตีท์เซนจูรีฟอกซ์ ได้ให้เงิน 10 ล้านดอลลาร์สหรัฐ แก่คาเมรอนให้ถ่ายทำวิดีโอสั้นเป็นหลักฐานแนวคิดของ อวตาร ซึ่งเขาได้ฉายให้ผู้บริหารของฟอกซ์ดูเมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 2005[56]

เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2006 คาเมรอนเปิดเผยว่า Project 880 คือ "เวอร์ชันก่อนที่จะเป็น อวตาร" ภาพยนตร์ที่เขาพยายามจะสร้างเมื่อหลายปีก่อน[57] อ้างถึงความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีในการสร้างตัวละครที่สร้างจากคอมพิวเตอร์ เช่น กอลลัม, คิงคอง และ เดวี โจนส์[15] คาเมรอนเลือก อวตาร เหนือโครงการ แบทเทิล แองเจิ้ล ของเขา หลังจากทดสอบกล้องเป็นเวลาห้าวันเมื่อปีก่อน[58]

จากบทสัมภาษณ์ของนักแสดงชาวอินเดีย โควินทา เปิดเผยว่า เจมส์ คาเมรอน ได้ติดต่อเขาเพื่อยื่นข้อเสนอให้เขาสวมบทบาทเป็น เจ็ค ซัลลี ซึ่งเขาปฏิเสธโดยไม่เห็นด้วยกับการใช้สีทาร่างกายเช่นเดียวกับแผนการถ่ายทำที่มีระยะเวลายาวนาน[59] เขาอ้างว่าชื่อของภาพยนตร์เรื่องนี้แนะนำโดยเขาให้กับคาเมรอนหลังจากมั่นใจว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะประสบความสำเร็จมาก สิ่งนี้ทำให้ผู้ใช้หลายคนล้อเลียนเขาในสื่อสังคม[60][61] ในการให้สัมภาษณ์ของเขาในภายหลังเรียกปฏิกิริยาของผู้ใช้สื่อสังคมว่าเป็น 'พฤติกรรมที่มีอคติ'[62][63]

การพัฒนา

คาเมรอนเริ่มเขียนบทและพัฒนาวัฒนธรรมของนาวี เอเลี่ยนในภาพยนตร์ช่วงเดือนมกราคมถึงเมษายน ค.ศ. 2006 โดยภาษานาวีนั้นถูกสร้างโดน ดร. พอล ฟรอมเมอร์ นักภาษาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเซาเทิร์นแคลิฟอร์เนีย[15] โดยภาษานาวีนั้นมีพจนานุกรมคำศัพท์ประมาณ 1000 คำ เพิ่มโดยคาเมรอนอีก 30 คำ หน่วยเสียงของลิ้นประกอบด้วย พยัญชนะเสียงกักเส้นเสียงลมออก (เช่น "kx" ใน "skxawng") พบในภาษาอัมฮาริคในเอธิโอเปีย, และคำที่ขึ้นต้นด้วย "ng" คาดว่าคาเมรอนนำมาจากภาษามาวรีของนิวซีแลนด์[20] นักแสดงหญิง ซิกัวร์นีย์ วีเวอร์ และ นักออกแบบฉาก ได้พบกับ จอดี เอส. ฮอล์ต ศาสตราจารย์ด้านสรีรวิทยาของพืชที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย, ริเวอร์ไซด์ เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีการที่นักพฤกษศาสตร์ใช้ในการศึกษาและเก็บตัวอย่างพืชและหารือเกี่ยวกับวิธีการอธิบายการสื่อสารระหว่างสิ่งมีชีวิตของแพนดอราที่ปรากฏในภาพยนตร์[64]

คาเมรอนทำงานร่วมกับนักออกแบบจำนวนหนึ่งตั้งแต่ ค.ศ. 2005–2007 รวมถึงนักวาดภาพแฟนตาซีที่มีชื่อเสียงอย่าง เวย์น บาร์โลว์ และศิลปินแนวคิดที่มีชื่อเสียง จอร์ดู เชลล์ เพื่อออกแบบรูปร่างของ นาวี ด้วยภาพวาดและประติมากรรมทางกายภาพ เมื่อคาเมรอนรู้สึกว่าการเรนเดอร์แบบ 3 มิติไม่ตรงกับวิสัยทัศน์ของเขา[65] โดยทำงานด้วยกันในห้องครัวที่บ้านของคาเมรอนที่ มาลิบู[66] เมื่อเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2006 คาเรมอนประกาศว่าเขาจะถ่ายทำ อวตาร เพื่อให้ฉายในช่วงกลางปี ค.ศ. 2008 โดยวางแผนเริ่มต้นการถ่ายทำร่วมกับนักแสดงในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007[67] ต่อมาในเดือนสิงหาคม บริษัทสร้างเทคนิคพิเศษ เวตา ดิจิตอล ได้เซ็นสัญญาในการช่วยคาเมรอนผลิต อวตาร[68] สแตน วินสตัน ผู้เคยร่วมงานกับคาเมรอนในอดีต เข้ามาช่วยเหลือในการออกแบบภาพยนตร์ อวตาร[69] การออกแบบงานสร้างของภาพยนตร์ใช้เวลาหลายปี ภาพยนตร์เรื่องนี้มีนักออกแบบการผลิตที่แตกต่างกันสองคนและแผนกศิลปะสองแห่งแยกกัน โดยที่หนึ่งในนั้นมุ่งเน้นไปที่พืชและสัตว์ของแพนดอราและอีกที่หนึ่งมุ่งเน้นในการสร้างเครื่องจักรมนุษย์และปัจจัยมนุษย์[70] เมื่อเดือนกันยายน ค.ศ. 2006 คาเมรอนประกาศว่าเขาจะใช้ระบบกล้องเสมือนจริงของเขาถ่ายทำแบบสามมิติ โดยระบบจะใช้กล้องความละเอียดสูงสองตัวในตัวกล้องเดียวเพื่อสร้างการรับรู้เชิงลึก[71]

ขณะที่การเตรียมการยังดำเนินการอยู่ ฟอกซ์ยังคงลังเลที่อนุมัติการสร้าง อวตาร เพราะเคยมีประสบการณ์ที่เจ็บปวดกับค่าใช้จ่ายที่มากเกินไปและความล่าช้าของ ไททานิก ภาพยนตร์ก่อนหน้านี้ของคาเมรอน ถึงแม้ว่าคาเมรอนจะเขียนบทใหม่เพื่อให้ตัวละครหลาย ๆ ตัวมารวมกัน และเสนอลดค่าตัวของเขาในกรณีที่ภาพยนตร์ล้มเหลว[56] คาเมรอนติดตั้งไฟจราจรโดยเปิดสัญญาณไฟสีเหลืองที่ด้านนอกห้องของ จอน แลนเดา เพื่อแสดงถึงอนาคตที่ไม่แน่นอนของภาพยนตร์เรื่องนี้[56] กลางปี ค.ศ. 2006 ฟอกซ์บอกคาเมรอนว่า "พูดตรง ๆ ว่าพวกเขาไม่อนุมัติภาพยนตร์เรื่องนี้," ดังนั้นเขาจึงเริ่มเสนอขายภาพยนตร์นี้ให้กับสตูดิโออื่นและเข้าหา วอลต์ดิสนีย์สตูดิโอส์ โดยแสดงหลักฐานแนวคิดของเขาให้กับ ดิก คุก ประธานบริษัทดู[56] อย่างไรก็ตาม, เมื่อ ดิสนีย์ พยายามจะซื้อภาพยนตร์นี้, ฟอกซ์ใช้ สิทธิที่จะปฏิเสธก่อน[56] เมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 2006 ในที่สุดฟอกซ์ก็อนุมัติการสร้าง อวตาร หลังอินจิเนียสมีเดียตกลงที่จะสนับสนุนภาพยนตร์นี้ ทำให้ความเสี่ยงทางการเงินของฟอกซ์ลดลงเหลือน้อยกว่าครึ่งหนึ่งจากทุนสร้างอย่างเป็นทางการ 237 ล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐ[56] มีผู้บริหารคนหนึ่งของฟอกซ์ที่ไม่เชื่อแล้วก็ส่ายหัวบอกกับคาเมรอนและแลนเดาว่า "ผมไม่รู้ว่าเราบ้ากว่าหรือเปล่าที่ปล่อยให้คุณทำสิ่งนี้, หรือคุณบ้ากว่าเพราะคิดว่าคุณ สามารถ ทำได้ ..."[72]

เมื่อเดือนธันวาคม ค.ศ. 2006 คาเมรอนอธิบาย อวตาร ว่า "เรื่องราวในอนาคตตั้งอยู่บนดาวเคราะห์ 200 ปีต่อจากนี้ ... การผจญภัยในป่าที่ล้าสมัยพร้อมจิตสำนึกด้านสิ่งแวดล้อม [ที่] มุ่งสู่การเล่าเรื่องในระดับเทพนิยาย"[74] เมื่อเดือนมกราคม ค.ศ. 2007 ในงานแถลงข่าวได้อธิบายภาพยนตร์เรื่องนี้ว่าเป็น "การเดินทางของการไถ่บาปและการปฏิวัติที่สะเทือนอารมณ์" และยังบอกอีกว่า "อดีตนาวิกโยธินที่บาดเจ็บได้รับการผลักดันอย่างไม่เต็มใจไปสู่ความพยายามที่จะสร้างและใช้ประโยชน์จากดาวเคราะห์แปลกใหม่ที่เต็มไปด้วยความหลากหลายทางชีวภาพซึ่งในที่สุดก็ข้ามไปยังเผ่าพันธุ์ชนพื้นเมืองในการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด" เรื่องราวจะเป็นของโลกทั้งใบที่เต็มไปด้วยระบบนิเวศของพืชและสิ่งมีชีวิตแบบเพ้อฝันและคนพื้นเมืองที่มีวัฒนธรรมและภาษาที่หลากหลาย[53]

มีการประมาณการว่าต้นทุนของภาพยนตร์อยู่ที่ประมาณ 280–310 ล้านดอลลาร์สหรัฐ สำหรับการสร้างภาพยนตร์, ประมาณ 150 ล้านดอลลาร์สหรัฐ สำหรับการตลาด และประมาณ 30 ล้านดอลลาร์ในเครดิตภาษีที่จะช่วยลดผลกระทบทางการเงินต่อสตูดิโอและผู้ออกทุนสร้าง[21][22][23] โฆษกของสตูดิโอกล่าวว่าทุนสร้างนั้น "237 ล้านดอลลาร์สหรัฐบวกกับอีก 150 ล้านดอลลาร์สหรัฐ สำหรับการโปรโมต, จบข่าว"[4]

แก่นเรื่องและแรงบันดาลใจ

เจมส์ คาเมรอนกล่าวว่า ฉากดาวแพนโดรานั้น ได้รับอิทธิพลมาจากทิวทัศน์ของของเทือกเขาสูงในสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยเฉพาะเขาหวงซาน ทางตอนใต้ของมณฑลอันฮุย [75] และอุทยานแห่งชาติอู่หลิงยฺเหวียน เมืองจางเจียเจีย มณฑลหูหนาน

ภาพยนตร์ถ่ายทำนักแสดงด้วยเทคนิคคอมพิวเตอร์ที่เรียกว่า "โมชั่นแคปเจอร์" โดยใช้กล้องที่ออกแบบเป็นพิเศษติดตั้งที่ศีรษะของนักแสดง เพื่อถ่ายภาพความเคลื่อนไหวของดวงตา ลักษณะสีหน้า และการแสดงอารมณ์ มีเซ็นเซอร์จับการเคลื่อนไหวของร่างกาย จากนั้นจึงนำไปประมวลผลเป็นแอนิเมชันด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ [76] ภาพทั้งหมดจะไปปรากฏที่กล้องที่ออกแบบเป็นพิเศษ เรียกว่า "virtual camera" มีลักษณะเป็นจอคอมพิวเตอร์มือถือ ใช้งานโดยแคเมรอน เพื่อจำลองภาพที่จะเกิดขึ้นในภาพยนตร์ได้อย่างอิสระรอบทิศทาง ขณะนักแสดงกำลังแสดงบทบาทตัวละคร

งานเทคนิคคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่ดำเนินการโดยบริษัท Weta Digital ที่เมืองเวลลิงตัน นิวซีแลนด์ โดยใช้พนักงานกว่า 900 คน [77] ใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่ประกอบด้วยเซิร์ฟเวอร์ฮิวเลตต์-แพคการ์ด 4,000 เครื่อง จำนวน 35,000 ซีพียู [78] ภาพคอมพิวเตอร์กราฟิกส์ของยานพาหนะต่างๆ ในเรื่อง และฉากการต่อสู้ รับผิดชอบโดยอินดัสเตรียลไลต์แอนด์แมจิก (ILM) บริษัทย่อยของลูคัสฟิล์ม [79]