สำหรับคริสต์ศาสนานั้น พระคริสตธรรม เลวีนิติ (Leviticus) บทที่ 18 วรรค 23 ว่า "เจ้าอย่ากระสันสัตว์เดียรัจฉาน กระทำตนให้ลามกอนาจาร หรืออย่าให้หญิงคนใดยอมตัวกระสันสัตว์เดียรัจฉาน ดังนี้ เป็นเรื่องกามวิปลาส" ("And you shall not lie with any beast and defile yourself with it, neither shall any woman give herself to a beast to lie with it: it is a perversion")[13] ส่วนบทที่ 20 วรรค 15 ว่า "ถ้าชายใดกระสันสัตว์เดียรัจฉาน ต้องให้ชายคนนั้นมีโทษถึงตายเป็นแน่ และเจ้าจงฆ่าสัตว์เดียรัจฉานนั้นเสียให้ตาย" (If a man lies with a beast, he shall be put to death; and you shall kill the beast.) และวรรค 16 ว่า "ถ้าหญิงคนใดเข้าใกล้สัตว์เดียรัจฉาน และเข้านอนกับมัน เจ้าจงฆ่าหญิงนั้นและสัตว์เดียรัจฉานนั้นเสียให้ตาย ทั้งสองต้องมีโทษถึงตายเป็นแน่ ให้โลหิตของผู้นั้นตกอยู่บนผู้นั้นเอง" (If a woman approaches any beast and lies with it, you shall kill the woman and the beast; they shall be put to death, their blood is upon them.)[14] ข้อความเหล่านี้ นักศาสนวิทยาชาวยิว คริสต์ และอิสลามมักมองว่าเป็นข้อห้ามกระสันสัตว์ แต่ก็มีผู้ตีความว่า พระคริสตธรรมมิได้ห้ามไว้อย่างแจ้งชัดแต่ประการใด[15]

นอกจากนี้ ทอมัส อะไควนัส (Thomas Aquinas) ปรัชญาเมธีในมัชฌิมยุค เขียนไว้ในเรื่อง ซัมมาเทโอโลจิกา (Summa Theologica) ภาคที่ 2 ว่า ความเลวทรามผิดธรรมชาติ (unnatural vices) หลายประการย่อมเป็นบาปหนักเบาต่างกัน ในที่นี้ เขากล่าวว่า "มหันต์ที่สุดก็คือบาปแห่งอาการกระสันสัตว์"[16]

ส่วนในศาสนาฮินดู ปรากฏรูปปั้นมากมายซึ่งแสดงกิจกรรมทางเพศระหว่างมนุษย์กับสัตว์อย่างเปิดเผย ที่มีชื่อที่สุดคือบรรดาที่ประดับอยู่รอบวัดฮินดูแห่งคาจูราโฮ (Khajuraho) และมีผู้ให้ความเห็นว่า รูปประดับเหล่านี้เป็นเชิงสัญลักษณ์ ไม่พึงตีความตรงตัว[17] ในประเพณีจิตกรรมและประติมากรรมฮินดูนั้น เชื่อกันว่า การร่วมประเวณีกับสัตว์เดรัจฉาน ก็เหมือนร่วมสังวาสกับเทพยดาซึ่งจำแลงมาในรูปสัตว์[18] แต่คัมภีร์ฮินดูบางฉบับ เช่น ภาควตปุราณะ (Bhagavata Purana) และ เทวีภาควตปุราณะ (Devi Bhagavata Purana) ระบุว่า บุคคลผู้ร่วมเพศกับสัตว์ โดยเฉพาะโค จะตกนรกหมกไหม้ ต้องถูกลงทัณฑ์ในนรกภูมิโดยจับตัวครูดกับต้นไม้ซึ่งมีหนามแหลมคม[19]