แง้ว หรือ ลาวแง้ว เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ตระกูลไทย-ลาว ที่ถูกกวาดต้อนมาจากอาณาจักรลาว ชาวแง้วเดิมมีถิ่นฐานอยู่ในเขตชนบทชานเมืองเวียงจันทน์ โดยถูกกวาดต้อนเข้ามาอยู่ในเมืองไทย ช่วงสงครามระหว่างสยามกับลาว ต้นรัตนโกสินทร์ โดยเฉพาะในช่วง พ.ศ. 2369-71 (สมัยเจ้าอนุวงศ์ ในช่วงสมัยรัชกาลที่ 3) ที่ได้มีการกวาดต้อนชาวลาวจากหัวเมืองพวน เมืองเชียงขวาง เมืองเวียงจันทน์[2] เมืองหลวงพระบางเข้ามาตั้งถิ่นฐานในเขตหัวเมืองชั้นในของภาคกลางตั้งแต่จังหวัดลพบุรี สระบุรี นครนายก ปราจีนบุรี ชลบุรี ฉะเชิงเทรา สุพรรณบุรี นครปฐม ราชบุรี ในจังหวัดลพบุรีนั้นแล้วจะตั้งถิ่นฐานอยู่ในหมู่บ้านต่าง ๆ ในเขตอำเภอบ้านหมีโดยไม่ปะปนกับพวกพวน ได้แก่ บ้าน ชอนม่วง บ้านน้ำบ่า บ้านน้ำชั้น บ้านไผ่ใหญ่ บ้านหนองหิน บ้านหนองกระเบื้อง บ้านท่าตะโก บ้านวังวัดเหนือ บ้านวังวัดใต้ บ้านแคสูง บ้านหนองเมือง บ้านห้อยกรวด บ้านนาจาน บ้าน หนองเกวียนหัก บ้านโคกสุข บ้านลาด บ้านหนอง บ้านโคก บ้านสระตาแวว และบ้านหนองน้ำทิพย์ ปัจจุบันคนกลุ่มนี้จะเรียกตัวเองว่าไทยแล้ว[3]ในกลุ่มลาวแง้ว มีกลุ่มที่เรียกลาวแง้วแถบบ้านโคกกระดี่ อำเภอตาคลี จังหวัดนครสวรรค์ ว่า ลาวกร๋อ และ ลาวตะโก และกลุ่มลาวแง้วแถบบ้านทองเอน ตำบลทองเอน อำเภออินทร์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี ว่า ลาวทองเอน คนเชื้อสายลาวแง้วมักชอบพูดทิ้งท้ายประโยคว่า ตี้ จึงมีบางคนเรียกว่า ลาวตี้[4]