โมเฮนโจ-ดาโร (อังกฤษ: Mohenjo-daro, /moʊˌhɛndʒoʊ ˈdɑːroʊ/; สินธี: موئن جو دڙو, muˑənⁱ dʑoˑ d̪əɽoˑ หมายถึง 'เนินของคนตาย';[2][3] อูรดู: موئن جو دڑو‬‎ ) เป็นโบราณสถานในแคว้นสินธ์, ประเทศปากีสถาน ถูกสร้างประมาณ 2500 ปีก่อนคริสตกาล เป็นหนึ่งในที่อยู่อาศัยที่ใหญ่ที่สุดในอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุโบราณ และหนึ่งในเมืองยุคแรกสุดของโลก คู่กับอารยธรรมอียิปต์โบราณ, เมโสโปเตเมีย, ไมนอส และการัล เมื่ออารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุสิ้นสุดลง โมเฮนโจ-ดาโร ก็ถูกทิ้งไปในศตวรรษที่ 19 ก่อนคริสตกาล และไม่มีใครพบอีกเลยจนกระทั่งคริสตทศวรรษที่ 1920 และกลายเป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกใน ค.ศ. 1980[4] ปัจจุบัน บริเวณมีความเสี่ยงจากการสึกกร่อนและการบูรณะที่ไม่ถูกต้อง[5]