นักจิตวิทยาโดยมากเชื่อว่า ความสนใจทางเพศแบบกามวิปริตไม่สามารถเปลี่ยนได้[49]ดังนั้น จุดมุ่งหมายของการบำบัดโดยปกติก็เพื่อลดความอึดอัดของบุคคลเกี่ยวกับกามวิปริตของตน และจำกัดไม่ให้มีพฤติกรรมผิดกฎหมาย[49]โดยมีทั้งวิธีบำบัดทางจิต (psychotherapy) และวิธีใช้ยา[49]

การบำบัดพฤติกรรมทางประชาน (cognitive behavioral therapy ตัวย่อ CBT) สามารถช่วยคนกามวิปริตให้พัฒนากลยุทธ์เพื่อหยุดตัวเองไม่ให้ทำการตอบสนองความสนใจทางเพศของตน[49]ซึ่งสอนคนไข้ให้รู้จักและจัดการองค์ประกอบต่าง ๆ ที่จะทำให้มีโอกาสสูงขึ้นในการมีพฤติกรรมกามวิปริต เช่นความเครียด[49]นี่เป็นวิธีบำบัดทางจิตอย่างเดียวของกามวิปริตที่มีหลักฐานแสดงว่าได้ผล[50]:646

การบำบัดด้วยยาสามารถช่วยให้คนไข้สามารถควบคุมพฤติกรรมทางเพศของตนได้ แต่ไม่สามารถเปลี่ยนกามวิปริตได้[50]การบำบัดนี้มักจะใช้กับ CBT เพื่อให้ได้ผลดีที่สุด[51]ยา selective serotonin reuptake inhibitor (SSRI) มักจะใช้กับคนแสดงอนาจาร คนใคร่เด็กที่ไม่ทำผิด และคนที่สำเร็จความใคร่ด้วยตนเองอย่างหมกมุ่น[51]และเป็นยาที่เสนอว่าทำงานโดยลดความตื่นตัวทางเพศ ความหมกมุ่น และอาการเศร้าซึมต่าง ๆ[51]แต่ว่า หลักฐานของ SSRI ค่อนข้างจำกัด[51]

ยาต้านฮอร์โมนเพศชาย (antiandrogens) ใช้ในกรณีที่อาการหนัก[51]คล้ายกับการถูกตอน ยานี้ทำงานโดยลดฮอร์โมนเพศชาย และดังนั้น ชาวตะวันตกบางครั้งจึงเรียกว่า การตอนทางเคมี (chemical castration)[51]ยาต้านฮอร์โมน cyproterone acetate พบว่าช่วยลดจินตนาการทางเพศและพฤติกรรมเป้าหมายอย่างสำคัญ[51]ส่วนยา medroxyprogesterone acetate และ gonadotropin-releasing hormone agonist (เช่น leuprolide acetate) พบว่าสามารถช่วยลดความต้องการทางเพศ[51]เนื่องจากมีผลข้างเคียง สหพันธ์สมาคมชีวจิตเวชศาสตร์ (World Federation of Societies of Biological Psychiatry) จึงแนะนำให้ใช้การบำบัดด้วยฮอร์โมนเมื่อมีความเสี่ยงสูงต่อพฤติกรรมความรุนแรงทางเพศ หรือว่าเมื่อวิธีอื่น ๆ ใช้ไม่ได้ผล[50]:647ส่วนการตอนด้วยการผ่าตัดไม่นิยมใช้แล้วในปัจจุบัน เนื่องจากทางเลือกโดยใช้ยาเหล่านี้ได้ผลคล้ายกันและไม่มีผลเสียอย่างอื่น[52]