ไข้เด็งกี (
อังกฤษ: Dengue fever) หรือในประเทศไทยนิยมเรียกว่า
ไข้เลือดออก เป็น
โรคติดเชื้อซึ่ง
ระบาดในเขตร้อน เกิดจากการติดเชื้อ
ไวรัสเด็งกี ผู้ป่วยจะมีอาการ
ไข้ ปวดศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อ ปวดข้อ และมี
ผื่นลักษณะเฉพาะซึ่ง
คล้ายกับผื่นของโรคหัด ผู้ป่วยส่วนหนึ่งจะมีอาการรุนแรง จนกลายเป็น
ไข้เลือดออกเด็งกี (Dengue hemorrhagic fever) ที่เป็นอันตรายถึงชีวิต ซึ่งทำให้มี
เลือดออกง่าย มี
เกล็ดเลือดต่ำ และมีการรั่วของ
พลาสมา หรือรุนแรงมากขึ้นเป็น
กลุ่มอาการไข้เลือดออกช็อก (Dengue shock syndrome) ซึ่งมี
ความดันโลหิตต่ำอย่างเป็นอันตรายได้ไข้เลือดออกติดต่อผ่านทางพาหะคือ
ยุงหลายสปีชีส์ใน
จีนัส Aedes โดยเฉพาะ
A. aegypti หรือยุงลายบ้าน ไวรัสเด็งกีมีชนิดย่อยอยู่สี่
ชนิด การติดเชื้อไวรัสชนิดหนึ่งมักทำให้ผู้ป่วยมี
ภูมิคุ้มกันต่อไวรัสชนิดนั้น ๆ ไปตลอดชีวิต แต่มีภูมิคุ้มกันต่อไวรัสเด็งกีชนิดอื่น ๆ ในเวลาสั้น ๆ การติดเชื้อไวรัสเด็งกีชนิดอื่นในภายหลังเพิ่มความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อนรุนแรง การป้องกันโรคทำโดยลดจำนวนแหล่งเพาะพันธุ์และจำนวนของยุง และป้องกันมิให้ยุงลายกัด เพราะวัคซีนในทางพาณิชย์ยังมีข้อจำกัดในการนำมาใช้ยังไม่มีวิธีจำเพาะในการรักษาไข้เลือดออก การรักษาหลัก ๆ เป็น
การรักษาประคับประคอง สำหรับผู้ป่วยที่อาการไม่รุนแรงรักษาโดย
การคืนน้ำ อาจใช้การกินทางปากหรือ
การให้ทางหลอดเลือดดำ และสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงรักษาโดยให้สารน้ำหรือ
เลือดหรือองค์ประกอบของเลือดทางหลอดเลือดดำ
อุบัติการณ์ของไข้เลือดออกเพิ่มขึ้นมากตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1960 โดยมีผู้ป่วยติดเชื้อ 50-100 ล้านคนต่อปี โรคนี้มีการอธิบายเอาไว้ครั้งแรกตั้งแต่ ค.ศ. 1779 ส่วนไวรัสที่เป็นสาเหตุและกลไกการติดต่อนั้นค้นพบเมื่อช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 หลัง
สงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมา ไข้เลือดออกได้กลายเป็นปัญหาที่สำคัญอย่างหนึ่งทั่วโลก มีประเทศที่เป็นพื้นที่ระบาดมากกว่า 110 ประเทศ ปัจจุบันนอกจากความพยายามลดจำนวนยุงแล้วยังมีความพยายามพัฒนาวัคซีนและยาที่ออกฤทธิ์โดยตรงกับไวรัสด้วย