คำว่า "โอลิโกแซ็กคาไรด์" หมายความรวมถึงคาร์โบไฮเดรตทั่วไปที่มีขนาดใหญ่กว่าไดแซ็กคาไรด์ หรือไตรแซ็กคาไรด์ แต่มีขนาดเล็กกว่าพอลิแซ็กคาไรด์ (ขนาดมากกว่า 10 หน่วย) ไอโซมอลโตโอลิโกแซ็กคาไรด์ (IMO) คือกลูโคสโอลิโกเมอร์ที่มีพันธะ α-D-(1,6) ซึ่งประกอบไปด้วย ไอโซมอลโตส, พาโนส, ไอโซมอลโตไตรโอส, ไอโซมอลโตเตตราโอส, ไอโซมอลโตเพนตาโอส, ไนเจอโรส, โคจิบิโอส และโอลิโกแซ็กคาไรด์ที่โครงสร้างมีกิ่งก้านมากกว่า[1] โครงสร้างของโมเลกุล IMO สามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างมีนัยสำคัญ โดยขึ้นอยู่กับวิธีการผลิต แม้ว่าเอนไซม์ในลำไส้ของมนุษย์จะย่อยพันธะไกลโคซิดิก α(1,4) ได้อย่างง่ายดาย แต่การเปลี่ยนแปลง IMO ให้มีโมเลกุลยาวขึ้นเช่น มีจำนวนของน้ำตาลโมเลกุลเดี่ยว (monosaccharide) ที่อยู่ในสายพอลิเมอร์ ⩾ 4 (DP4) ด้วยพันธะ α(1,6) จะทำให้ไม่ถูกไฮโดรไลซ์อย่างง่ายดายและแสดงคุณสมบัติต้านทานการย่อยอาหาร ดังนั้น IMO ที่ถูกเปลี่ยนบางชนิดจึงถูกย่อยเพียงบางส่วนในทางเดินอาหารส่วนบนเท่านั้น

ไอโซมอลโตโอลิโกแซ็กคาไรด์เป็นส่วนประกอบปรกติของอาหารมนุษย์ และเกิดขึ้นตามธรรมชาติในอาหารหมักดอง เช่น ขนมปังซาวโดว์หมักและกิมจิ ไดแซ็กคาไรด์ไอโซมอลโตสยังมีอยู่ในมิโซะจากข้าว (Rice miso), ซอสถั่วเหลือง และสาเก[2][3][4] ไอโซมอลโตสซึ่งเป็นหนึ่งในส่วนประกอบไดแซ็กคาไรด์ที่มีพันธะ α(1,6) ของ IMO ได้รับการระบุว่าเป็นองค์ประกอบตามธรรมชาติของน้ำผึ้ง ถึงแม้จะเกี่ยวข้องกันทางเคมีแต่น้ำผึ้งก็ไม่ใช่ IMO[5] IMO มีรสหวาน เป็นน้ำเชื่อมที่มีความหนาแน่นสูง ซึ่งสามารถทำให้อยู่ในรูปผงได้โดยการทำแห้งแบบพ่นฝอย