เทคโนโลยีการอนุรักษ์ทางทะเลถูกนำมาใช้เพื่อปกป้องสิ่งมีชีวิต และ/หรือแหล่งที่อยู่อาศัยที่ถูกคุกคาม เทคโนโลยีเหล่านี้เป็นนวัตกรรมและการปฏิวัติเพราะลดการดักจับ, เพิ่มการรอดชีวิตและสุขภาพของสิ่งมีชีวิตในทะเลรวมถึงที่อยู่อาศัย ตลอดจนให้ประโยชน์แก่ชาวประมงที่ต้องพึ่งพาทรัพยากรเพื่อผลกำไร ตัวอย่างของเทคโนโลยีประกอบด้วยพื้นที่คุ้มครองทางทะเล (MPAs), เครื่องมือแยกเต่าทะเล (TED), หน่วยบันทึกอิสระ, แท็กจดหมายเหตุดาวเทียมแบบป๊อปอัพ และระบบระบุลักษณะของวัตถุด้วยคลื่นความถี่วิทยุ (RFID) การปฏิบัติจริงในเชิงพาณิชย์มีบทบาทสำคัญในความสำเร็จของการอนุรักษ์ทางทะเล เพราะมันเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตอบสนองความต้องการของชาวประมงในขณะที่ยังปกป้องชีวิตทางทะเล[13]

แท็กจดหมายเหตุดาวเทียมแบบป๊อปอัพ (PSAT หรือ PAT) มีบทบาทสำคัญในการอนุรักษ์ทางทะเล โดยให้นักชีววิทยาทางทะเลมีโอกาสศึกษาสัตว์ในสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติ สิ่งเหล่านี้ถูกใช้เพื่อติดตามการเคลื่อนไหวของสัตว์ทะเล (ปกติสำหรับขนาดใหญ่ ซึ่งย้ายถิ่น) แท็กจดหมายเหตุดาวเทียมแบบป๊อปอัพเป็นแท็กจดหมายเหตุ (หรือเครื่องบันทึกข้อมูล) ที่ติดตั้งด้วยวิธีการในการส่งข้อมูลที่รวบรวมผ่านดาวเทียม แม้ว่าข้อมูลจะได้รับการเก็บไว้ในแท็ก ข้อได้เปรียบที่สำคัญของมันคือมันไม่จำเป็นต้องดึงข้อมูลทางกายภาพเหมือนแท็กจดหมายเหตุสำหรับข้อมูลเพื่อให้พร้อมใช้งาน ทำให้มันเป็นเครื่องมืออิสระที่ทำงานได้สำหรับการศึกษาพฤติกรรมสัตว์ แท็กเหล่านี้ใช้เพื่อติดตามการเคลื่อนไหวของปลาแสงอาทิตย์,[14] วงศ์ปลากระโทง, ปลาฉลามสีน้ำเงิน, ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน, ปลากระโทงดาบ และเต่าทะเล ข้อมูลตำแหน่ง, ความลึก, อุณหภูมิ และการเคลื่อนไหวของร่างกายใช้เพื่อตอบคำถามเกี่ยวกับรูปแบบการย้ายถิ่น, การเคลื่อนที่ของอาหารการกินตามฤดูกาล, กิจวัตรประจำวัน รวมถึงความอยู่รอดหลังจากการจับและปล่อย[15][16][17]

อุปกรณ์แยกเต่าทะเล (TEDs) กำจัดภัยคุกคามที่สำคัญต่อเต่าในสภาพแวดล้อมทางทะเล เต่าทะเลหลายตัวถูกจับโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งบาดเจ็บหรือเสียชีวิตจากการตกปลา ในการตอบสนองต่อภัยคุกคามนี้ องค์การบริหารสมุทรศาสตร์และบรรยากาศแห่งชาติสหรัฐอเมริกา (NOAA) ได้ทำงานร่วมกับอุตสาหกรรมการวางอวนกุ้งเพื่อสร้างอุปกรณ์แยกเต่าทะเล[18] โดยการทำงานกับอุตสาหกรรมพวกเขาประกันความมีชีวิตเชิงพาณิชย์โดยอุปกรณ์ อุปกรณ์แยกเต่าทะเลเป็นชุดของแถบที่วางไว้ที่ด้านบนหรือด้านล่างของตาข่ายอวนลาก โดยติดตั้งราวขวางไว้ใน "คอ" ของอวนลากกุ้ง และทำหน้าที่เป็นตัวกรองเพื่อให้แน่ใจว่ามีเพียงสัตว์ตัวเล็ก ๆ เท่านั้นที่สามารถผ่านได้ กุ้งจะถูกจับ แต่สัตว์ที่มีขนาดใหญ่กว่า เช่น เต่าทะเลที่ถูกดักจับโดยอวนลากจะถูกถ่ายออกโดยบทบาทการกรองของราว[19]

ในทำนองเดียวกัน เทคโนโลยีครึ่งทางจะช่วยเพิ่มจำนวนประชากรสิ่งมีชีวิตในทะเล อย่างไรก็ตาม พวกเขาทำเช่นนั้นโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม และจัดการกับอาการ แต่ไม่ใช่สาเหตุของการลดลง ตัวอย่างของเทคโนโลยีครึ่งทาง ได้แก่ สถานที่ฟักไข่และบันไดปลา[20]