การเข้าถึงอินเทอร์เน็ตจะถูกจำกัดโดยความสัมพันธ์ระหว่างการกำหนดราคาและทรัพยากรมนุษย์ที่สามารถจ่ายได้ เกี่ยวกับทรัพยากรมนุษย์ ประมาณว่า 40% ของประชากรโลกพร้อมที่จะจ่ายน้อยกว่า US $ 20 ต่อปีเพื่อเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ICT). ในเม็กซิโก, 30% ของประชากรที่ยากจนที่สุดสามารถจ่ายประมาณ US $ 35 ต่อปี ($ 3 ต่อเดือน) และในบราซิล 22% ของประชากรที่ยากจนที่สุดยอมจ่ายเพียง US $ 9 ต่อปีเพื่อใช้ไอซีที ($ 0.75 ต่อเดือน) จากลาตินอเมริกาเป็นที่รู้กันว่าเส้นเขตแดนระหว่างไอซีทีที่เป็นความจำเป็นกับไอซีที่เป็นความหรูหราคือประมาณ US $ 10 ต่อคนต่อเดือนหรือ US $ 120 ต่อปี. นี่คือจำนวนเงิน ICT ในการใช้จ่ายเพื่อความภาคภูมิใจเพื่อให้เป็นความจำเป็นขั้นพื้นฐาน ราคาการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตปัจจุบันเกินจำนวนทรัพยากรมนุษย์ที่มีขนาดใหญ่ในหลายประเทศ

ผู้ใช้แบบ dial-up จ่ายเป็นค่าโทรในประเทศหรือทางไกล มักจะต้องจ่ายค่าสมาชิกรายเดือนอีกด้วย และอาจจะต้องจ่ายเพิ่มเติมต่อนาทีหรือตามปริมาณการใช้และเชื่อมต่อที่จำกัดเวลาโดย ISP แม้ว่าในวันนี้จะจ่ายน้อยกว่าในอดีต บางการเข้าถึงแบบ dial-up จะเสนอให้เข้าได้ "ฟรี" ถ้าเข้าไปดูป้ายโฆษณาเป็นการตอบแทน. NetZero, bluelight, Juno, Freenet (NZ) เป็นตัวอย่างของการให้บริการฟรี บางชุมชนเครือข่ายไร้สายยังคงประเพณีของการให้บริการอินเทอร์เน็ตฟรี

การเข้าถึงอินเทอร์เน็ตด้วยบรอดแบนด์แบบอยู่กับที่มักจะถูกขายภายใต้รูปแบบ "ไม่จำกัด " หรือแบบแฟลตเรท โดยราคาที่ถูกกำหนดโดยอัตราการส่งข้อมูลสูงสุดที่ลูกค้าเลือก แทนที่จะเป็นราคาต่อนาทีหรือตามการจราจร ซึ่งการคิดราคาต่อนาทีและต่อการจราจรและตามการจำกัดการใช้เป็นเรื่องปกติสำหรับการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตบรอดแบนด์สำหรับการใช้แบบเคลื่อนที่

กับความต้องการที่เพิ่มขึ้นของผู้บริโภคเนื้อหาแบบส่งต่อเนื่องเช่น วีดิทัศน์ตามคำขอ และการแบ่งปันไฟล์แบบ peer-to-peer, ความต้องการใช้แบนด์วิดท์มีการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและในบาง ISPs อัตราแฟลตเรทอาจจะอยู่ไม่ได้ แต่ด้วยค่าใช้จ่ายคงที่ประมาณ 80-90% ของค่าใช้จ่ายของการให้บริการบรอดแบนด์, ต้นทุนของการจราจรที่เพิ่มขึ้นอยู่ในระดับต่ำ ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตส่วนใหญ่ไม่เปิดเผยค่าใช้จ่ายของพวกเขา แต่ค่าใช้จ่ายในการส่งหนึ่งจิกะไบต์ของข้อมูลในปี 2011 คาดกันว่าจะประมาณ $ 0.03.

บาง ISP ประมาณว่าราว 5% ของผู้ใช้บริโภคประมาณ 50% ของแบนด์วิดท์ทั้งหมด. เพื่อให้แน่ใจว่าผู้ใช้ที่มีแบนด์วิธสูงเหล่านี้จะไม่ทำให้เครือข่ายสำหรับทุกคนช้าลง, บาง ISPs กำลังพิจารณา,กำลังทดลองใช้, หรือมีการดำเนินการผสมกันของการกำหนดราคาตามการจราจร, ช่วงเวลาของวันที่เป็น "พีก" และ "ออฟพีก" และตามแบนด์วิดท์หรือการจำกัดการจราจร.

ในแคนาดา Rogers Hi-Speed​​ Internet และ Bell Canada ได้กำหนดการจำกัดแบนด์วิดท์. ในปี 2008 Time Warner เริ่มการทดลองการกำหนดราคาตามการใช้งานในโบมอนต์, เท็กซัส. ในปี 2009 ความพยายามโดย Time Warner ที่ขยายใช้เวลาในการที่จะขยายการกำหนดราคาตามการใช้งานาม ในโรเชสเตอร์, นิวยอร์ก ต้องพบกับการต่อต้านของประชาชน, อย่างไรก็ตาม, และถูกยกเลิกไปในที่สุด. เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 2012 ในแนชวิลล์เทนเนสซีและเมื่อ 1 ตุลาคม 2012 ในทูซอน, แอริโซนา, Comcast เริ่มการทดสอบเพื่อกำหนดการจำกัดแบนด์วิดท์ในพื้นที่ผู้อยู่อาศัย. ในแนชวิลล์การใช้เกินการจำกัดที่ 300 Gbyte ให้สิทธิ์การซื้อชั่วคราวเพิ่มอีก 50 จิกกะไบต์ของข้อมูลเพิ่มเติม