รัฐธรรมนูญเบลเยียมเป็นกฎหมายสูงสุดของประเทศเบลเยียม เริ่มใช้เมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1831 โดยมีการแก้ไขรัฐธรรมนูญขึ้นหลายครั้ง โดยครั้งสำคัญที่มีการปฏิรูปประเทศหลัก ๆ นั้นเกิดขึ้นใน ค.ศ. 1970 และ 1993

ใน ค.ศ. 1970 เพื่อจัดการกับความขัดแย้งระหว่างประชาคมผู้พูดภาษาฝรั่งเศสกับประชาคมผู้พูดภาษาดัตช์ในบรัสเซลส์ ทำให้รัฐบาลจะต้องประกาศให้ประเทศเบลเยียมที่เคยเป็นรัฐเดี่ยวนั้นสิ้นสุดลง โดยรัฐธรรมนูญใหม่นั้นรับรองความแตกต่างระหว่างแคว้นและประชาคมภาษาต่าง ๆ ในเบลเยียม แต่พยายามที่จะจัดการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งนี้ผ่านการแบ่งแยกอำนาจปกครองไปยังแคว้นและประชาคม

ใน ค.ศ. 1993 รัฐสภาอนุมัติให้มีการเปลี่ยนแปลงทางรัฐธรรมนูญเพื่อเปลี่ยนผ่านจากความเป็นรัฐเดี่ยวของเบลเยียมไปเป็นสหพันธรัฐ