มีเทคนิคเฉพาะอย่างหนึ่งในการใช้ดนตรีเป็นกลยุทธ์ซึ่งก็คือการเลือกฟังประเภทดนตรีที่สัมพันธ์กับระดับความเครียดที่ต่ำกว่ายกตัวอย่างเช่น (ในประเทศตะวันตก) มีการเสนอว่าการฟังดนตรีคลาสสิกหรือการเลือกเพลงฟังเองสามารถลดระดับความเครียดในผู้ใหญ่[1]ส่วนดนตรีที่เร็ว เสียงดัง หรือที่มองโลกในแง่ร้ายอาจเพิ่มระดับความเครียด แต่ว่า คนหลายคนก็พบว่า การระบายอารมณ์จะเพิ่มขึ้นเมื่อฟังดนตรีที่เร่าร้อนเช่นนี้ส่วนดนตรีแอมเบียนต์สัมพันธ์กับความสงบและการทบทวนความคิดความรู้สึกของตนเองและเมื่อฟังเพลงที่เลือกเอง จะทำให้รู้สึกว่าสามารถควบคุมเหตุการณ์ได้ซึ่งอาจเป็นความรู้สึกที่บุคคลนั้นไม่ค่อยมีในช่วงนั้นของชีวิตดังนั้น การให้ความรู้สึกว่าควบคุมเหตุการณ์ได้ อาจเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับบุคคลที่กำลังรับมือกับความเครียด

ด้วยแนวคิดเยี่ยงนี้มีเทคนิคโดยเฉพาะหลายอย่างเพื่อลดความเครียดและผลเกี่ยวกับความเครียด รวมทั้ง[21]

• ฟังดนตรีคลาสสิก
• ฟังดนตรีที่เลือกเพื่อช่วยให้รู้สึกว่าสามารถควบคุมชีวิตได้
• ฟังเพลงที่ทำให้นึกถึงความทรงจำที่เป็นสุข
• ฟังเพลงที่ไม่ทำให้นึกถึงความทรงจำที่เศร้า
• ฟังเพลงโดยเป็นวิธีสร้างความผูกพันในกลุ่มสังคม
• ไม่ฟังเพลงที่ดังหรือเปี่ยมไปด้วยความโกรธ เช่น เฮฟวีเมทัล

เทคนิคโดยเฉพาะอีกอย่างที่ใช้ได้ก็คือใช้เป็นเครื่องย้อนเวลาในความจำด้วยวิธีนี้ ดนตรีช่วยให้หนีไปสู่ความจำที่ดีหรือไม่ดีแล้วจุดชนวนการตอบสนองเพื่อรับมือมีการเสนอว่า ดนตรีสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับการประสบความรู้สึกในความทรงจำจากอดีตอีก ดังนั้น การเลือกดนตรีที่รู้สึกดีอาจจะเป็นวิธีการลดความเครียดอย่างหนึ่ง[22]

เทคนิคหนึ่งที่เริ่มใช้มากขึ้นก็คือการบำบัดด้วยเสียงแบบ vibroacousticคือ ในช่วงการบำบัด คนไข้จะนอนลาดหลังบนที่นอนซึ่งมีลำโพงอยู่ข้างใน ที่ส่งคลื่นเสียงความถี่ต่ำ ซึ่งคล้ายกับนั่งบนลำโพง subwooferซึ่งพบว่ามีประโยชน์ต่อโรคพาร์คินสัน ไฟโบรไมอัลเจีย และโรคซึมเศร้าและก็ยังมีงานวิจัยที่ทำอยู่เพื่อตรวจดูว่า มีประโยชน์ต่อคนไข้โรคอัลไซเมอร์ขั้นอ่อนหรือไม่[23]