ความคลาดทางดาราศาสตร์มักจะอธิบายได้โดยเปรียบเทียบกับฝน หากขับรถท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาในแนวดิ่งโดยไม่มีอิทธิพลของลม ส่วนใบหน้าจะเปียก แทนที่จะเป็นส่วนเหนือศีรษะ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ดูเหมือนว่าฝนจะตกลงมาจากท้องฟ้าในแนวเอียง แต่จริง ๆ แล้วฝนตกลงมาจากท้องฟ้าเหนือตำแหน่งปัจจุบันของเราโดยตรง

เมื่อลองนำแนวคิดนี้มาใช้อธิบายเรื่องความคลาดทางดาราศาสตร์ ให้พิจารณาวัตถุท้องฟ้าที่อยู่ในทิศทางที่ตั้งฉากกับทิศทางการเคลื่อนที่ของผู้สังเกตการณ์ เมื่อผู้สังเกตการณ์เคลื่อนที่ขณะที่แสงของวัตถุท้องฟ้าพุ่งเข้ามาในแนวดิ่ง จะดูเหมือนว่าแสงของวัตถุท้องฟ้าจะมาจากท้องฟ้าในแนวเฉียงไปข้างหน้า กล่าวคือ วัตถุท้องฟ้าดูเหมือนจะอยู่ในแนวเอียงต่อหน้าผู้สังเกต แต่ในความเป็นจริงวัตถุท้องฟ้าอยู่เหนือผู้สังเกตโดยตรง ความคลาดคือความแตกต่างในลักษณะที่ปรากฏของวัตถุท้องฟ้าซึ่งเคลื่อนจากเหนือศีรษะโดยตรง และวัดจากมุม a ระหว่างทิศทางที่ปรากฏกับแนวดิ่ง

โดยทั่วไป เมื่อผู้สังเกตการณ์เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว v และพิจารณาวัตถุท้องฟ้าในมุม θ เทียบกับทิศทางการเคลื่อนที่นี้ มุมความคลาด a ของวัตถุท้องฟ้านี้คือ

1 tan ⁡ ( θ − a ) = 1 1 − v 2 / c 2 ( 1 tan ⁡ θ + v c sin ⁡ θ ) {\displaystyle {\frac {1}{\tan(\theta -a)}}={\frac {1}{\sqrt {1-v^{2}/c^{2}}}}\left({\frac {1}{\tan \theta }}+{\frac {v}{c\sin \theta }}\right)}

ถือ โดยที่ c คืออัตราเร็วของแสง v / c ≪ 1 , a ≪ 1 {\displaystyle v/c\ll 1,a\ll 1} โดยประมาณแล้วจะได้ว่า

a = v sin ⁡ θ c {\displaystyle a={\frac {v\sin \theta }{c}}}