ท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ. เคนเนดี เป็นจุดหมายปลายทางอันดับหนึ่งของผู้โดยสารจากท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ ประมาณการณ์กันว่าในปี พ.ศ. 2551 ผู้โดยสารกว่า 2,802,870 คน ใช้บริการเที่ยวบินตรงจากสนามบินลอนดอนฮีทโธรว์ไปยังสนามบินนิวยอร์กจอห์น เอฟ. เคนเนดี ในแต่ละวันโดยไม่มีวันหยุด[86] ขณะที่สายการบินบริติชแอร์เวย์เริ่มให้บริการเครื่องบินความเร็วเหนือเสียง "คองคอร์ด" ระหว่างท่าอากาศยานนานาชาติวอชิงตันดัลเลสกับลอนดอนฮีทโธรว์ ในวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2519 ต่อมาหลังจากศาลฎีกาของสหรัฐฯ พิพากษากลับลำให้สามารถเปิดเที่ยวบินความเร็วเหนือเสียงเหนือน่านฟ้านครนิวยอร์กได้ หลังจากที่ศาลชั้นต้นพิพากษาห้ามเปิดทำการเที่ยวบินดังกล่าว ส่งผลให้เที่ยวบินคองคอร์ดระหว่างลอนดอนฮีทโธรว์-นิวยอร์กจอห์น เอฟ. เคนเนดี เปิดให้บริการเมื่อวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2520 โดยใช้เวลาทำการบิน 3 ชั่วโมงครึ่ง และท้ายที่สุดการให้บริการเที่ยวบินเหนือเสียงก็ยุติลงในวันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2546[87]

นอกจากนี้ยังมีบริษัทคูนาร์ดไลน์ซึ่งเป็นบริษัทเดินเรืออังกฤษ และบริษัทคาร์นิวัล คอร์เปอร์เรชั่น ให้บริการเรือเดินสมุทรในช่วงฤดูกาลต่าง ๆ ระหว่างเซาแธมป์ตันกับนิวยอร์ก โดยใช้เรืออาร์เอ็มเอสควีนแมรี 2 และ เอ็มเอสควีนวิกตอเรีย[88]

ปัจจุบันทั้งสหรัฐและสหราชอาณาจักรยังคงใช้มาตราแบบอังกฤษในการจราจรระหว่างกัน