การเขียนภาพห้องแสดงภาพเริ่มปรากฏในแอนต์เวิร์ปราว ค.ศ. 1610 และวิวัฒนาการเช่นเดียวกับภาพในสิ่งก่อสร้างจากงานเขียนของฮันส์ วเรเดมัน เด วรีส[8] ผู้เขียนแบบที่ว่านี้คือฟรันส์ แฟรงเค็น (ผู้ลูก) ซึ่งเป็นผู้แนะนำการเขียนภาพที่เรียกว่า "ผนังสมบัติ" (Preziosenwand) ในภาพอาจจะแสดงงานพิมพ์, งานจิตรกรรม, งานประติมากรรม, งานวาดเส้น และงานสะสมอื่นจากธรรมชาติเช่นหอยและดอกไม้ที่อยู่ด้านหน้าของภาพกับ "ห้องสารภัณฑ์" (Cabinet of curiosities) ภาพเขียนที่คล้ายคลึงกันที่แสดงความมั่งคั่งในการเป็นเจ้าของศิลปะคือภาพชุดสัมผัสห้าอย่างโดยยาน บรูเกล (ผู้พ่อ) และรูเบนส์ (พิพิธภัณฑ์ปราโด, Madrid) วิลเล็ม ฟาน เฮ็คต์ สร้างภาพเขียนอีกแบบหนึ่งที่แสดงภาพเขียนจริงที่ตั้งแสดงในห้องแสดงภาพในจินตนาการขณะที่ผู้รักศิลปะยืนชมอยู่ ต่อมาในคริสต์ศตวรรษเดียวกันดาวิด เทนิเยร์ส (ผู้ลูก) ในฐานะจิตรกรประจำสำนักของอาร์คดยุคเลโอโปลด์ วิลเฮลมแห่งออสเตรียบันทึกงานสะสมจิตรกรรมอิตาลีของอาร์คดยุคที่บรัสเซลส์เป็นภาพห้องแสดงภาพและเป็นแคตตาลอก–"Theatrum Pictorium" ห้องภาพของฟลานเดอส์เป็นการแสดงทฤษฎีทัศนศิลป์อย่างหนึ่ง[9] ภาพเขียนชนิดนี้ยังเขียนกันต่อมาในแอนต์เวิร์ปโดยเจอราร์ด ทอมัส (Gerard Thomas) และบัลทาซาร์ ฟาน เด็น บอสเช (Balthasar van den Bossche) และเป็นที่มาของการวิวัฒนาการในการเขียนจิตรกรรมภูมิทัศน์เวดูตา (veduta) ในอิตาลีและในงานเขียนภาพห้องแสดงภาพของจิโอวานนิ เพาโล พันนินิ (Giovanni Paolo Pannini)