จากการสังเกตการค้นพบแหล่งน้ำมันและระดับการผลิตในอดีต พร้อมกับการพยากรณ์แนวโน้มการค้นพบแหล่งผลิตในอนาคต ดร. ฮับเบิร์ต ได้ใช้แบบจำลองทางสถิติที่ทำในปี ค.ศ. 1956 เพื่อพยากรณ์อย่างแม่นยำว่า[12]ระดับการผลิตน้ำมันในสหรัฐอเมริกาจะถึงจุดสูงสุดระหว่างปี ค.ศ. 1965-1971[13] แบบจำลองนั้นพร้อมกับแบบที่ปรับปรุงอื่น ๆ ปัจจุบันเรียกว่า ทฤษฎีจุดสูงสุดฮับเบิร์ต (Hubbert peak theory)ซึ่งใช้อธิบายและพยากรณ์จุดสูงสุดและการลดการผลิต สำหรับแหล่งผลิตตามภูมิภาคต่าง ๆ รวมทั้งระดับประเทศ หรือระดับหลาย ๆ ประเทศ[14] และใช้อธิบายการผลิตทรัพยากรธรรมชาติที่จำกัดอย่างอื่น ๆ รวมทั้งแร่ธาตุ ไม้ และน้ำจืด

ในงานปี ค.ศ. 1956 ดร. ฮับเบิร์ตได้ใช้แบบทางสถิติ semi-logistic curved model ที่บางครั้งเปรียบเทียบกันผิด ๆ กับการแจกแจงปรกติ (normal distribution)และได้สมมุติว่า อัตราการผลิตของทรัพยากรที่จำกัด จะมีการกระจายตัวแบบสมมาตรโดยคร่าว ๆและขึ้นอยู่กับความกดดันเพื่อแสวงหาผลประโยชน์และความกดดันทางตลาด การเพิ่มหรือการลดการผลิตตามกาลเวลา อาจจะเป็นแบบกระทันหัน หรือเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป เป็นแบบเชิงเส้น หรือเป็นเส้นโค้ง[14]

งานวิเคราะห์ทฤษฎีฮับเบิรต์ในปี ค.ศ. 2006 ตั้งข้อสังเกตว่า ความไม่แน่นอนของจำนวนการผลิตของโลกจริง ๆ และความสับสนเกี่ยวกับนิยามต่าง ๆ เพิ่มความไม่แน่นอนของการพยากรณ์อัตราการผลิตโดยรวม ๆแต่เมื่อเทียบกับทฤษฎีพยากรณ์รูปแบบอื่น ๆ ก็พบว่า วิธีของ ดร. ฮับเบิร์ต ใกล้เคียงกับความจริงที่สุด แต่ว่า ไม่มีแบบจำลองไหนที่แม่นยำจริง ๆ[14] ในปี ค.ศ. 1956 ตัว ดร. ฮับเบิร์ตเอง ก็ได้แนะนำให้ใช้เส้นโค้งการผลิตที่เป็นไปได้หลาย ๆ อย่าง เพื่อพยากรณ์จุดสูงสุด และอัตราการลดการผลิตหลังจากนั้น[13]

นักธรณีวิทยา ดร. คอลิน แคมป์เบลล์ และ Kjell Aleklett ได้เพิ่มความนิยมของศัพท์ว่า "peak oil" เมื่อช่วยก่อตั้ง Association for the Study of Peak Oil and Gas (สมาคมเพื่อการศึกษาจุดผลิตน้ำมันและแก๊สสูงสุด ตัวย่อ ASPO)[15] แต่ว่าในงานที่ตีพิมพ์ของ ดร. ฮับเบิร์ต เขาได้ใช้คำว่า "peak production rate (จุดยอดอัตราการผลิต)" และ "peak in the rate of discoveries (จุดยอดในอัตราการค้นพบ)"