ที่มาของอักษร ของ จู้อิน

อักษรจู้อินทั้งหมดประดิษฐ์ขึ้นโดย จาง ปิ่งหลิน ซึ่งนำมาจากอักษรจีนโบราณหรืออักษรที่เขียนแบบหวัดเป็นหลัก หรือใช้เพียงส่วนหนึ่งของตัวอักษรเหล่านั้น หนังสือสมัยใหม่ก็ยังคงมีเสียงอ่านเหมือนเช่นตัวอักษรตัวนั้นนำเสนอ (จะทะยอยเพิ่มเสียงไทยให้ครับ)

อักษรจู้อินในฟอนต์มักจะนำเสนอด้วยการเขียนด้วยพู่กันคงไว้เช่นนั้น (เหมือนการเขียนแบบ regular script) อักษรจู้อินบรรจุอยู่บนยูนิโคดในบล็อกปอพอมอฟอ ที่รหัส U+3105 ถึง U+312D โดยมีตัวสุดท้ายแทนเสียงสระ ㄭ (ih) และสามตัวถัดมาเป็นสำเนียงที่ไม่มีอยู่ในภาษาจีนกลางได้แก่ ㄪ (v), ㄫ (ng), และ ㄬ (ny) นอกจากนี้ยังมีบล็อกปอพอมอฟอส่วนขยาย ที่รหัส U+31A0 ถึง U+31B7 สำหรับภาษาจีนฮกเกี้ยนและภาษาจีนแคะ

อักษรจู้อินที่มาของอักษรจู้อิน
b-ปมาจาก 勹 ส่วนบนของ 包 bāo
p-พมาจาก 攵 รูปประกอบอักษรของ 攴 pū
m-มมาจาก 冂 รูปโบราณของหมวดนำ 冖 mì
f-ฟมาจาก 匚 fāng
v, vo-/ฟ̃/มาจาก 万 wàn บางสำเนียงออกเสียงเป็น vàn
d-ตมาจากรูปโบราณของ 刀 dāo เปรียบเทียบกับอักษรบนไม้ไผ่
t-ทมาจาก 𠫓 tú คล้ายตัวกลับหัวของ 子 ส่วนบนของ 充
n-นมาจาก รูปโบราณของ 乃 nǎi
l-ลมาจากอักษรหวัดของ 力 lì
g-กมาจากอักษรที่เลิกใช้ 巜 guài
k-คมาจาก 丂 kǎo
ng-งมาจาก 兀 wù บางสำเนียงออกเสียงเป็น ngō
h-ฮมาจาก 厂 hàn
j-จมาจากรูปโบราณของ 丩 jīu
q-ชมาจากรูปโบราณของ ㄑ quǎn ส่วนหนึ่งของ 巛 chuān ปัจจุบันใช้ 川
ny-ญมาจาก 广 iǎn บางสำเนียงออกเสียงเป็น nyiǎn
x-ศมาจาก 丅 ส่วนหนึ่งของ 下 xià
zhมาจาก รูปโบราณของ 之 zhī
chมาจากหมวดนำ 彳 chì
shมาจากอักษรที่เลิกใช้ 𡰣 shī
rมาจากอักษรกึ่งหวัดของ 日 rì
zตซ(จ)มาจากหมวดนำ 卩 jié บางสำเนียงออกเสียงเป็น zié
cทซ(ช)รูปแบบอื่นของ 七 qī บางสำเนียงออกเสียงเป็น ciī เปรียบเทียบกับอักษรกึ่งหวัด และส่วนหนึ่งของ
sสมาจากอักษรเก่า 厶 sī ปัจจุบันใช้ 私
i, y-อยฺมาจาก 一 yī
u, w-อวฺมาจาก 㐅 รูปโบราณของ 五 wǔ
ü, yu, iuมาจากอักษรโบราณ 凵 qū ปัจจุบันเหลือเพียงหมวดนำ
aมาจาก 丫 yā
oมาจากอักษรที่เลิกใช้ 𠀀 hē ด้านกลับข้างของ 丂 kǎo ซึ่งสงวนไว้สำหรับ 可 kě[6]
eดัดแปลงมาจากเสียงในภาษาจีนกลาง ㄛ o
e, ehมาจาก 也 yě เปรียบเทียบกับอักษรบนไม้ไผ่
aiมาจาก hài, รูปโบราณของ 亥
eiมาจากอักษรที่เลิกใช้ 乁 yí ปัจจุบันใช้ 移
aoมาจาก 幺 yāo
ouมาจาก 又 yòu
anมาจากอักษรที่เลิกใช้ ㄢ hàn ซึ่งสงวนไว้สำหรับ 犯 fàn
enมาจาก 乚 yǐn
angมาจาก 尢 wāng
engมาจากอักษรที่เลิกใช้ 厶 ปัจจุบันใช้ 厷 gōng
erมาจาก 儿 ส่วนล่างของ 兒 ér ใช้ในแบบเขียนหวัด
ih() มาจาก 市 เป็นสระสำหรับเผื่อเลือกของ ㄓ, ㄔ, ㄕ, ㄖ, ㄗ, ㄘ, ㄙ ที่นำเสนอโดย "ih" ในทงย่งพินอินกับเวด-ไจลส์ และ "i" ในพินอิน

แหล่งที่มา

WikiPedia: จู้อิน http://translate.google.com/translate?u=http://www... http://web.archive.org/web/20070509032222/http://w... http://www.christusrex.org/www1/pater/JPN-atayal.h... http://www.christusrex.org/www1/pater/JPN-paiwan.h... http://www.christusrex.org/www1/pater/JPN-sediq.ht... http://www.christusrex.org/www1/pater/JPN-yami.htm... http://www.unicode.org/cgi-bin/GetUnihanData.pl?co... http://www.unicode.org/charts/PDF/U3100.pdf http://www.unicode.org/charts/PDF/U31A0.pdf http://www.tpml.edu.tw/TaipeiPublicLibrary/index.p...